Skarbnica wiedzy studentów

weronika

Część ogólna
41) Wyjaśnij pojęcia elastyczności cenowej i dochodowej popytu
Elastyczność cenowa popytu- jest stosunkiem względnej zmiany popytu do wywołującej ją względnej zmiany ceny. To siła reakcji na zmiany cen. Wskazuje ona, o ile procent zmniejszy sie popyt, jeśli przy innych niezmienionych warunkach cena danego dobra wzrośnie o 1%. Związana jest z wydatkami konsumentów i przychodami producentów (TR= p x Q; gdy popyt jest elastyczny- wzrost ceny powoduje spadek TR, a spadek ceny wzrost TR; gdy popyt nieelastyczny spadek/ wzrost cen wywołuje spadek/ wzrost TR; gdy popyt jest jednostkowo elastyczny zmiana ceny nie wpływa na zmianę TR). Elastyczność cenowa popytu jest ujemna.
Czynniki decydujące o stopniu cenowej elastyczności popytu to:
a) pilność w zaspokajaniu potrzeb (dobra podstawowe- popyt nieelastyczny ep<1; dobra luksusowe- popyt elastyczny ep>1)
b) swoboda wyboru, łatwość zastępowania dóbr (brak substytutów- popyt nieelastyczny; bliskie substytuty- popyt elastyczny)
c) czas dostosowania do zmiany ceny (dobra podstawowe- wolniejszy: dobra luksusowe- szybszy)
Elastyczność dochodowa popytu- jest to stosunek relatywnej zmiany wielkości popytu na dane dobro do relatywnej zmiany dochodu. Pozwala stwierdzić, o ile procent zmieni się popyt, jeśli przeciętne dochody ludności wzrosną o 1%. Związana jest z rodzajami dóbr (em<0- dobra podstawowe niższego rzędu; em>0- dobra luksusowe; 0<em<1- dobra podstawowe normalne). Elastyczność dochodowa popytu równa jest elastyczności dochodowej wydatków (Prawo Engla- w miarę wzrostu dochodów ludności udział wydatków na żywność w całości dochodów maleje). Elastyczność dochodowa popytu to stosunek krańcowej skłonności do konsumpcji (jaką cześć z każdej dodatkowej zł. dochodu konsument przeznacza na konsumpcję danego dobra) do przeciętnej skłonności do konsumpcji (jaka część dochodów konsumenta stanowią wydatki na dane dobro).
24) Omów rolę banku centralnego w gospodarce, rodzaje polityki monetarnej oraz narzędzia jej realizacji
Bankiem Centralnym w Polsce jest Narodowy Bank Polski, który jest całkowicie autonomiczny w stosunku do podejmowanych przez siebie decyzji. Do podstawowych funkcji Banku Centralnego zaliczamy:
a) prowadzenie polityki monetarnej/ pieniężnej- głównym jej celem jest utrzymanie stabilnego poziomu cen;
b) bank banków- BC jest odpowiedzialny za cały system bankowy w danym kraju, sprawuje nad nim ścisłą kontrolę; każdy bank musi mieć konto w BC gdyż: musi na nim trzymać rezerwę obowiązkową, której wysokość wynosi 3% sumy posiadanych przez bank depozytów, oraz może na nim składać zwykłe depozyty, które są oprocentowane na poziomie2,75% w skali roku;
c) bank państwa- NBP prowadzi wszystkie rachunki Skarbu Państwa;
d) bank emisyjny- jest jedyną jednostką w kraju, która ma prawo drukować i emitować pieniądze: to on decyduje jaka ilość pieniądza trafi do obiegu rynkowego;
e) pożyczkodawca ostatniej instancji/ ostatniej szansy- każdy bank komercyjny po spełnieniu określonych wymagań może zaciągnąć kredyt w BC;
f) przetrzymywanie rezerw walutowych- gwarant wypłacalność Skarbu Państwa; ich wartość powinna odpowiadać zadłużeniu Skarbu państwa;
g) prowadzenie polityki walutowej/ polityki kursu walutowego- kurs złotówki jest w pełni płynny do walut obcych, czyli cena złotówki na rynku kształtuje się w sposób całkowicie wolny.
Polityka monetarna to wszelkie działania BC mające na celu utrzymanie stabilnego poziomu cen. Polityka monetarna może mieć charakter:
a) polityki ekspansywnej, której celem jest podniesienie podaży pieniądza. Ma ona zastosowanie w sytuacji, gdy stopa inflacji znajduje się przy dolnej granicy i wówczas: można obniżyć stopę rezerwy obowiązkowej oraz stopy redyskontowej, albo w operacjach otwartego rynku BC kupuje bony pieniężne, po to by na rynku pojawiła się większa ilość gotówki. jej zadaniem jest pobudzenie aktywności gospodarczej.
b) polityki restrykcyjnej, której celem jest obniżenie podaży pieniądza, w sytuacji gdy zbliżamy sie do górnej granicy stopy inflacji, wówczas: zwiększamy stopę rezerw obowiązkowych lub redyskontowych lub w operacjach otwartego rynku BC sprzedaje bony pieniężne po to by zmniejszyć ilość gotówki na rynku.
Narzędzia realizacji polityki monetarnej, regulują podaż pieniądza na rynku, zaliczamy do nich:
a) stopę rezerw obowiązkowych- wysokość tej rezerwy reguluje zdolność banków do kreacji pieniądza bezgotówkowego (nie jest ona stopą procentową);
b) stopę redyskontową- oprocentowanie kredytu, który bank komercyjny może zaciągnąć w BC pod zastaw weksli, które wcześniej zdyskontował (stopa redyskontowa rośnie to oprocentowanie kredytów też rośnie, co powoduje spadek popytu na kredyty i tym samym obniży sie presja na wzrost cen);
c) stopę lombardową- oprocentowanie kredytu, który bank komercyjny zaciąga w BC pod zastaw rządowych papierów wartościowych, najczęściej obligacji; kredyt lombardowy musi być spłacony na trzeci dzień roboczy i może maksymalnie wynosić 80% wartości nominalnej papierów wartościowych, pod zastaw których został zaciągnięty kredyt;
d) stopą referencyjną- wielkość określająca minimalną rentowność bonów pieniężnych NBP, będących podstawą prowadzonych operacji otwartego rynku.
23) Omów zasadę działania mnożnika w gospodarce na przykładzie modelu równowagi Keynesa
Model mnożnika jest teorią makroekonomiczna wyjaśniającą mechanizm ustalania się dochodu równowagi w warunkach niepełnego wykorzystania czynników produkcji. Model ten pozwala nam na znalezienie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób zmiany w zagregowanym popycie wpływają na zmiany PKB i dlaczego? Podstawowe założenia tego modelu to: zagregowany popyt determinuje zmiany w dochodach, zmiany w zagregowanym popycie autonomicznym powodują zmiany w wielkości produkcji oraz istnieją niewykorzystane czynnik produkcji (praca, ziemia, kapitał). W modelu tym w celu wyznaczenia poziomu dochodu równowagi, który jest tożsamy wartością produkcji rysujemy krzywą zagregowanego popytu, zaś punkt równowagi wyznaczany jest przez przecięcie się tej krzywej z linią 45o. Dodatkowo w punkcie równowagi zachodzi równość planowanych inwestycji oraz planowanych oszczędności, ale tylko wówczas gdy budżet państwa jest zrównoważony. Zmiany w zagregowanym popycie determinowane są wartością mnożnika, który pokazuje o ile jednostek zmieni sie poziom dochodu równowagi, jeżeli zmieni sie poziom jednego z wydatków autonomicznych o 1 jednostkę. Na układzie współrzędnych oznaczamy tę zmianę jako równoległe przesunięcie krzywej zagregowanego popytu. Wartość mnożnika konsumpcyjnego i inwestycyjnego jest zależna od poziomu marginalnej skłonności do konsumpcji (im niższy poziom MPC, tym mnożnik ma niższą wartość). Wartość mnożnika konsumpcyjnego, inwestycyjnego oraz wydatków rządowych, jest dodatkowo zależna od poziomu stopy podatkowej. Mnożnik zrównoważonego budżetu zawsze przyjmuje wartość 1. Mnożnik podatkowy przybiera wartości ujemne (wzrost kwoty płaconych podatków autonomicznych powoduje spadek poziomu dochodu). Mnożnik stopy podatkowej związany jest ze zmianą kąta nachylenia krzywej zagregowanego popytu, bowiem nie jest uruchamiany przez zmianę wydatków autonomicznych, a jedynie przez zmianę poziomu stopy podatkowej, której poziom ma wpływ na nachylenie krzywej zagregowanego popytu.
42) Omów pojęcia i metody obliczania PKB i PNB
PKB odzwierciedla zaawansowanie danej gospodarki na jakimś poziomie oraz aktywność gospodarczą wszystkich podmiotów, które pracują w danym społeczeństwie. PKB odnosi sie do kryterium terytorialności. PKB zgodnie z definicją to wartość wytworzonych w danym roku na terenie danego kraju dóbr i usług finalnych. Wartość ta świadczy o aktywności gospodarczej, czyli aktywności firm. Wyróżniamy 5 podstawowym metod szacowania PKB:
1) Metoda produktowa- polega ona na sumowaniu wartości wytworzonych w kraju dóbr i usług finalnych, czyli dóbr trafiających do ostatecznego odbiorcy.
2) Metoda wartości dodanej- odnosi się bezpośrednio da pojęcia wartości dodanej, która jest różnicą pomiędzy przychodem ze sprzedaży danego dobra a kosztami poniesionymi na zakup dóbr zużytych podczas produkcji dobra sprzedawanego. Właśnie od tej wartości płaci się podatek VAT.
3) Metoda dochodowa- polega na sumowaniu dochodów czynników produkcji, do których zaliczamy:
a) dochody z pracy- płace i wynagrodzenia brutto (płace i wynagrodzenia netto, podatek dochodowy od osób fizycznych, obowiązkowe składki z tytułu ubezpieczeń);
b) dochody z ziemi- renta gruntowa (dochody z tytułu dzierżawy ziemi);
c) dochody z kapitału- zyski przedsiębiorstw (podatek dochodowy przedsiębiorstw, dywidenda, zysk niepodzielony= oszczędnością przedsiębiorstw);
d) pozycje korygujące (podatki pośrednie= VAT, akcyza oraz amortyzacja)
4) Metoda kosztowa= metodzie dochodowej, gdyż koszty czynników produkcji równe są przychodom gospodarstw domowych uzyskiwanych ze sprzedaży czynników produkcji.
5) Metoda wydatkowa- jest najczęściej stosowaną metodą szacowania PKB w praktycepolega na sumowaniu wydatków na dobra i usługi finalne, tzn. sumujemy wydatki:
a) gospodarstw domowych- konsumpcja
b) przedsiębiorstw- inwestycje
c) państwa- zakupy państwa
d) eksport netto- saldo wymiany z zagranicą (eksport brutto- import)
PNB funkcjonuje w rachunku dochodu narodowego równolegle z PKB i odnosi się do kryterium narodowości. PNB stanowi sumę dochodów czynników produkcji tej samej narodowości, a więc wszystkie dochody polskich czynników produkcji, bez względu na to gdzie one powstały (dochody Polaków w Polsce i za granicą). PNB to różnica pomiędzy PKB a dochodami netto z tytułu własności za granicą (różnica pomiędzy kwotą, jaką obcokrajowcy zarobili pracują w danym kraju, a kwotą jaką obywatele danego kraju zarobili za jego granicami).
22) Omów cykl koniunkturalny- rodzaje, fazy, mechanizm powstawania
Cykl koniunkturalny to cykl, na który składają sie wahania o charakterze koniunkturalnym, sezonowym oraz cyklicznym. Stanowi on okresowe wahania poziomu produkcji w czasie. To czasowe odchylenia poziomu wartości produkcji od linii trendu, która stanowi pewną uśrednioną wartość trendu w czasie, często definiowanego jako wartość PKB potencjalnego, czyli takiego, który by występował gdyby wszystkie czynniki produkcji zostały efektywnie wykorzystane. Ze względu na długość cyklu, cykle koniunkturalne dzielimy na: krótkie (Kitchina), średnie (Juglara), długie (Kondratiewa). Klasyczny cykl koniunkturalny składa się z czterech faz: fazy recesji (faza spadkowa cyklu; oznaki: gwałtowny spadek zapasów u konsumentów, przy jednoczesnym wzroście zapasów samochodów i innych dóbr trwałego użytku u producentów; spadek popytu na pracę; wyhamowanie inflacji towarzyszące spadkowi produkcji; gwałtowny spadek zysków przedsiębiorstw), fazy depresji, fazy ożywienia (ekspansja, lustrzane odbicie fazy recesji), fazy boomu. Mechanizm powstawania cyklu koniunkturalnego: wejście gospodarki w fazę kryzysu rozpoczyna się w momencie, gdy na rynku chwilowo następuje zrównanie podaży z popytem, przy jednoczesnym wzroście podaży. Pojawia się wówczas rynkowa nadwyżka, która prowadzi do spadku poziomu cen oraz wzrostu stopy bezrobocia. Moment wyjścia gospodarki z depresji następuje przy ponownym chwilowym zrównaniu się popytu z podażą, jednak tym razem popyt zaczyna powoli rosnąć, zaś podaż nadal spada. Pojawia się na rynku niedobór, który skutkuje wzrostem średniego poziomu cen oraz spadkiem bezrobocia. Państwo może prowadzić politykę antykryzysową (łagodzenie skutków zaistniałego już kryzysu), lub politykę antycykliczną (łagodzenie amplitudy wahań). Teorie wyjaśniające przyczyny powstawania cykli koniunkturalnych:
a) teorie pieniężne- teoria zaproponowana przez Friedmana, zgodnie z którą cykl koniunkturalny jest wynikiem zmian na rynku pieniądza;
b) model mnożnika i akceleratora- model Keynesa, zgodnie z którym wahania gospodarcze sa konsekwencja zmian zagregowanego popytu;
c) teoria realnego cyklu koniunkturalnego- opiera się na założeniu, że to zmiany wielkości podaży, produktywności oraz zaawansowania technologicznego przyczyniają się do wahań poziomu produktu krajowego;
d) teorie polityczne- zakładają, że wahania koniunktury powiązane są z działaniami polityków, manipulującymi narzędziami polityki fiskalnej lub pieniężnej w celu zapewnienia sobie zwycięstwa w kolejnych wyborach i utrzymaniu sie przy władzy;
e) teorie cyklu równowagi- błędy w oczekiwaniach co do zmian cen i płac skłaniają ludzi do zgłaszania nadmiernej lub niedostatecznej podaży siły roboczej, co z kolei wywołuje cykliczne wahania produkcji i zatrudnienia;
f) wstrząsy podażowe- przykładem kryzysy naftowe (gwałtowny wzrost cen ropy spowodował spadek łącznej podaży, wzrost tempa inflacji, spadek produkcji i zatrudnienia).
20) Omów rodzaje budżetowania oraz ich wady i zalety
Budżetowanie- to zespół czynności podejmowanych w celu określenia budżetu (planu finansowego sporządzanego na okres jednego roku lub okresy krótsze). Podstawowymi zadaniami budżetowania są: sprowadzanie planów długookresowych do budżetu, kontrola bieżących wyników działania oraz reakcja na odchylenia od budżetu. Korzyści płynące z budżetowania to: koordynacja i harmonizacja działań w przedsiębiorstwie i komunikacji osób odpowiedzialnych za te funkcje; motywowanie w dążeniu do uzyskania założonych celów oraz ocena pracy menedżerów. Rodzaje budżetów:
1) ze względu na sposób opracowania danych:
a) budżet przyrostowy- sporządzany na podstawie danych przeszłych; polega ona na korygowaniu danych przeszłych i uwzględnianiu informacji przyszłych. ZALETY: niska pracochłonność, łatwość sporządzania; WADY: przeniesienie nieefektywności uwzględnionych w przyszłych budżetach na okresy przyszłe; nie można zastosować tego budżetu dla nowych przedsięwzięć, czy też wyrobów.
b) budżet zerowy- sporządzany od zera bez uwzględnienia danych z przeszłości. ZALETY: nie przenosi nieefektywności, można go zastosować do nowych przedsięwzięć, czy też wyrobów; WADY: bardziej pracochłonny.
2) ze względu na sposób uwzględniania zmian w działalności:
a) budżet statystyczny (sztywny)- sporządzany dla ściśle określonych poziomów zmiennych (nadaje się do wielkości kosztów stałych)
b) budżet elastyczny- budowany jest dla kilku wariantów zmiennych; dostosowany do rzeczywiście istniejącej sytuacji.
3) ze względu na okres jakiego dotyczą:
a) budżet stały- sporządzany na ściśle określony okres; zatwierdzany na ten okres; odchylenia sprawdzane są dla całego okresu.
b) budżet kroczący- sporządzany na dany okres, ale dane w tym budżecie ulegają zmianie na podstawie pojawiania się cząstkowych informacji w danym okresie.
19) Omów rachunek kosztów pełnych i zmiennych oraz rodzaje kalkulacji i obszary ich zastosowania
Rachunek kosztów pełnych jest odzwierciedleniem kalkulacji doliczeniowej, stosowanej tam gdzie wytwarza się więcej niż jeden produkt w ramach zróżnicowanych procesów produkcyjnych. Cechy rachunku kosztów pełnych:
a) w rachunku tym koszty dzielimy na pośrednie (koszty wydziałowe rozliczane za pomocą kluczy podziałowych) i bezpośrednie (przyporządkowane do konkretnych wyrobów) w ramach kalkulacji.
b) służy celom sprawozdawczym;
c) bardziej przydatny przy okresach długofalowych (wykorzystywany przy planowaniu długookresowym);
d) obliczany koszt jednostkowy wyznaczany jest na podstawie kosztu całkowitego, czyli pełnego;
e) koszty pośrednie rozliczane są na produkty za pomocą kluczy.
Rachunek kosztów zmiennych jest antytezą rachunku kosztów pełnych. Najważniejsze zalety rachunku kosztów zmiennych to:
a) koszty dzielimy na stałe (nie ulegające zmianie wraz ze zmianą wielkości produkcji) i zmienne (ulegające zmianie wraz ze zmiana wielkości produkcji);
b) koszt jednostkowy wyznaczamy jedynie na poziomie kosztów zmiennych;
c) wykorzystywany przy podejmowaniu decyzji krótkookresowych (pozwala znaleźć odpowiedzi na pytania: cz dalej produkować dany wyrób, cz też zrezygnować z jego produkcji, jest przydatny przy określaniu progu rentowności; oraz ułatwia podjęcie decyzji dotyczącej przyjęcia jednorazowego zamówienia);
d) w lepszym stopniu umożliwia określenie środków odpowiedzialności za koszty;
Najważniejsze wady rachunku kosztów zmiennych to:
a) trudności przy dokładnym podziale kosztów na stałe i zmienne;
b) skupianie największej uwagi na decyzjach krótkoterminowych.
21) Podaj definicję progu rentowności, rodzaje progów rentowności oraz analizę wrażliwości
Próg rentowności to wielkość produkcji i sprzedaży, przy której realizowane przychody ze sprzedaży pokrywają się z poniesionymi kosztami. W punkcie zrównania przychodów z kosztami przedsiębiorstwo nie osiąga zysku ani nie ponosi straty, wynik finansowy wynosi zero. Do podstawowych założeń analizy progu rentowności zaliczamy:
a) wielkość produkcji = wielkości sprzedaży (brak jest zapasów wyrobów gotowych);
b) występują liniowe zależności przychodów i kosztów całkowitych w zależności od wielkości produkcji (cena netto oraz koszty stałe nie będą ulegały zmianie);
c) koszty jednostkowe zmienne przyjmowane są na poziomie stałym;
d) dotyczy produkcji jednorodnej, przy założeniu przeciętnych wielkości;
e) koszty stałe nie maja charakteru skokowego.
Rodzaje progów rentowności:
a) Ilościowy próg rentowności- określa ilość (wielkość) produkcji, przy której zysk przedsiębiorstwa jest równy zero. Wzór: IPR= koszty stałe / (cena - jednostkowy koszt zmienny);
b) Wartościowy próg rentowności- określa wartość produkcji, przy której zysk przedsiębiorstwa jest równy zero. Wzór: WPR= (koszty stałe x cena) / (cena - jednostkowy koszt zmienny);
c) Pieniężny próg rentowności ilościowy- pokazuje wielkość produkcji, przy której wielkość przepływów pieniężnych równa się zero, przy czym wydatki zrównują się z kosztami. Wzór: PPRI= (koszty stałe - amortyzacja) / (cena- koszt jednostkowy zmienny).
Analiza wrażliwości jest to jeden z etapów podejmowania decyzji. Pozwala ocenić, jak zmieniłby się wybór optymalnej decyzji, gdyby uległy zmianie podstawowe wielkości ekonomiczne lub warunki działania. Analiza wrażliwości jest przydatna, gdyż:
a) Pozwala uwypuklić podstawowe cechy problemu mające wpływ na decyzję;
b) Umożliwia ocenę wpływu na funkcje celu zmian czynników, których zachowania menedżer nie jest pewny;
c) Pozwala dojść do optymalnych rozwiązań w przypadku decyzji powtarzających się w nieznacznie zmodyfikowanych warunkach.
Analiza wrażliwości może również obejmować ocenę realizacji wybranego wariantu decyzyjnego; celem jest wówczas sprawdzenie, czy pożądany stan rzeczy został osiągnięty. W analizie wrażliwości możemy posłużyć sie następującymi wskaźnikami:
a) Margines bezpieczeństwa- wyznaczany jest jako różnica aktualnych przychodów ze sprzedaży i wartościowego progu rentowności. Mówi nam jaka wartość spadku przychodu z poziomu obecnego spowoduje, iż wynik finansowy będzie równy zero.
b) Wskaźnik bezpieczeństwa- inaczej nazywany wskaźnikiem pewności. Otrzymujemy go dzieląc różnicę pomiędzy aktualnymi przychodami i wartościowym progiem rentowności przez wartość aktualnych przychodów. Wskaźnik ten mówi nam ilu procentowy spadek przychodów ze sprzedaży doprowadziłby do sytuacji, w której wynik finansowy wyniesie zero.
c) Cena graniczna- otrzymujemy ja poprzez zsumowanie kosztu jednostkowego zmiennego z stosunkiem kosztu stałego i wielkości produkcji. Cena graniczna wskazuje nam, że przy aktualnej wielkości sprzedaży obniżenie ceny do poziomu ceny granicznej skutkowałoby otrzymaniem zerowego wyniku finansowego.
d) Graniczny jednostkowy koszt zmienny- stanowi różnice ceny i stosunku kosztó stałego do wielkości produkcji. Oznacza on, że przy obecnej cenie i wielkości produkcji koszt jednostkowy zmienny musiałby wzrosnąć do poziomu granicznego kosztu jednostkowo zmiennego i wówczas wynik finansowy wyniósł by zero.
40) Omów trzy sposoby grupowania kosztów w przedsiębiorstwie
Kosztem jest wyrażone wartościowo zużycie zasobów związane z prowadzeniem działalności gospodarczej mające na celu uzyskanie korzyści w okresie bieżącym i przyszłym. Koszt musi być powiązany z uzyskiwaniem korzyści ekonomicznych. Klasyfikacja kosztów w układzie rodzajowym: koszty rodzajowe nazywane są kosztami prostymi i zaliczamy do nich:
a) zużycie materiałów i energii- materiały wykorzystywane w przedsiębiorstwie (woda, gaz, prąd, energia cieplna);
b) usługi obce- zaliczamy do nich usługi transportu, remontu, wywozu śmieci, bankowe, cz też pocztowe;
c) podatki i opłaty- to koszty związane z wszystkimi podatkami odprowadzanymi do urzędów gmin, podatkami od nieruchomości, od gruntu, leśny oraz opłatami: skarbowymi, administracyjnymi, sądowymi, notarialnymi, cz też drogowymi;
d) wynagrodzenia- obejmują wynagrodzenia brutto wszystkich pracowników;
e) ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia- ZUS, który płaci pracodawca, fundusz pracy, fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych;
f) amortyzacja- koszt, który bezpośrednio nie pociąga za sobą wydatku; oznacza zużycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
g) pozostałe koszty- koszty podróży krajowych i zagranicznych, ubezpieczenia majątkowe, czy też ekwiwalenty za używanie własnego samochodu do celów służbowych.
Klasyfikacja kosztów według miejsc ich powstawania dzieli koszty na:
a) koszty wydziałów podstawowych (produkcji podstawowej)- obejmują koszty związane tylko i wyłącznie z główna działalności firmy;
b) koszty wydziałowe (produkcja pomocnicza)- zaliczamy do nich między innymi usługi remontowe, transportowe, które stanowią działania pomocnicze;
c) koszty ogólnego zarządu- koszty związane z działalności kadr zarządzających;
d) koszty zakupu- koszty transportu materiałów od kontrahentów do firmy, koszty ubezpieczenia transportu, cło
e) koszty sprzedaży- dystrybucja, przedstawicielstwo handlowe, sieci sklepów.
Klasyfikacja kosztów w zależności od wielkości produkcji:
a) koszty zmienne- ulegają zmianie wraz ze wzrostem lub spadkiem wielkości produkcji (np. koszty materiałów);
b) koszty stałe- nie reagują one na zmianę wielkości produkcji (np. koszty administracyjne).
34) Scharakteryzuj pojęcia przedsiębiorczość i przedsiębiorca
Przedsiębiorczość- to predyspozycje i cechy do określonego sposobu działania. To zdolność do tego żeby być przedsiębiorczym, posiadanie ducha inicjatywy, obrotność, rzutkość, zaradność. To proces kreowania czegoś odmiennego z uwagi na jego wartość, w ramach którego poświęca się konieczny do realizacji tego celu czas i wysiłek, zakładając towarzyszące mu finansowe, psychiczne i społeczne ryzyko i oczekując uzyskania nagrody finansowej i osobistej satysfakcji. Przedsiębiorczość chce i wymaga ciągłego rozwoju. Przedsiębiorczość wiąże się z: strategiczną orientacją, angażowaniem się w okazje, efektywnym wykorzystaniem środków, pełną kontrolą nad posiadanymi zasobami, bezpośrednim kontaktem oraz ekwiwalentnością systemu wynagradzania. Podstawowe atrybuty przedsiębiorczości to: korzyść, innowacja, niepewność i ryzyko.
Przedsiębiorca- człowiek, który prowadzi jakieś przedsiębiorstwo na własny rachunek, właściciel przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca wcale nie musi być przedsiębiorczy, gdyż osobę przedsiębiorcy charakteryzuje posiadanie ducha inicjatywy, skłonność do podejmowania ryzyka oraz różnych spraw. Podstawowe atrybuty (z reguły są wrodzone) przedsiębiorcy to: wiara w siebie, autonomiczność, orientacja na sukces, dynamiczność. Do podstawowych umiejętności (mogą być nabyte) przedsiębiorcy zaliczamy: rozwiązywanie problemów, kreatywność, perswazje, planowanie, negocjowanie, podejmowanie decyzji.
35) Scharakteryzuj intraprzedsiębiorczość i warunki jej rozwoju
Intaprzedsiębiorczość jest przedsiębiorczością wewnątrz organizacyjną. Jej podstawowymi motywami są niezależność i możliwość udziału w systemie nagród korporacyjnych. Służy ona zarówno samemu przedsiębiorstwu, jak i klientom oraz sponsorom. Jest stylem działania wewnątrz struktury korporacji, który charakteryzują następujące elementy:
a) działalność rozwijana przez pracowników najemnych wewnątrz organizacji;
b) system zarządzania stanowiący zaprzeczenie biurokratycznego skostnienia struktur korporacji;
c) zapewnia dużym korporacja rozwój, kreatywność i innowacyjność.
Warunki rozwoju przedsiębiorczości to przede wszystkim:
a) całkowite zaangażowanie kierownictwa w inicjowanie i rozwój postaw przedsiębiorczych;
b) pojawienie sie kultury intraprzedsiebiorczości (stymulowanie rozwoju organizacji pracy opartej na twórczej pracy zespołowej, identyfikowanie pracowników z misją i celami organizacji, otwartość na innowacje, asertywne działania na rynku i nowa filozofia firmy, pozytywny wizerunek firmy, preferencje dla przedsiębiorczego klimatu ze strony kierownictwa);
c) wyrażnie określony model preferowanego przedsiębiorcy i sposobu jego działania;
d) zdefiniowany system nagród dla intraprzedsiębiorców.
36) Scharakteryzuj systemy wsparcia przedsiębiorczości
Podstawowe instrumenty wsparcia przedsiębiorczości dzielimy na: finansowe (zwiększające dostęp do kapitały własnego: instrumenty podatkowe, dotacje, venture capital, business angeles; zwiększające dąstęp do kapitału obcego: dopłaty do oprocentowania, lesing, pożyczki, kredyty) oraz niefinansowe (zwiększające dostęp do kapitału rzeczowego: inkubatory przedsiębiorczości, parki naukowo- technologiczne; zwiększające dostęp do kapitału ludzkiego: szkolenia, doradztwo; zwiększające dostęp do informacji i technologii: sieci, klastry; zwiększające dostęp do rynków zbytu: wsparcie eksportu). Podmiotami wspierającymi przedsiębiorczość są:
a) władze państwowe- które regulują kwestie związane z: pozapłacowymi kosztami pracy, systemem podatkowym, administracją i biurokracją, stałością i przejrzystością prawa, dostępem do instrumentów finansowych, krajową polityką innowacyjną, partnerstwem oraz infrastrukturą;
b) władze samorządowe- zajmujące się: pomocą publiczną, doradztwem, regionalnymi funduszami pożyczkowymi i poręczeniowymi, promocją oraz klimatem przedsiębiorczym;
c) PARP- Państwowa agencja Rozwoju Przedsiębiorczości- zajmująca się: dotacjami, m.in. dla firm sektora MSP, w tym instytucji szkoleniowych oraz instytucji rynku pracy, usługami doradczymi i eksperckimi, ułatwianiem przedsiębiorcom dostępu do wiedzy, informacji gospodarczej, opracowań i analiz, organizowaniem przedsięwzięć informacyjnych i promocyjnych, dofinansowaniem sieci Punktów Konsultacyjnych zapewniających przedsiębiorcom dostęp do bezpłatnych informacji, współpraca z samorządami w zakresie opracowywania i oceny realizowanych programów rozwoju MSP; wspieranie istniejących oraz powstających centrów transferu technologii, parków naukowo- technologicznych oraz inkubatorów technologicznych
d) inkubatory przedsiębiorczości- których działanie nastawione jest na wspomaganie nowopowstałych i pomoc w rozwoju firm istniejących. Podstawowe cele istnienia inkubatorów to: tworzenie instrumentów, na bazie obiektu i zaplecza technologicznego, wspieranie i stosowanie systemu zachęt celem szybkiego wyinkubowania nowych podmiotów gospodarczych, wspieranie wszelkich przedsięwzięć społecznych pozwalających na łagodzenie i usuwanie negatywnych skutków bezrobocia oraz na rzecz wzrostu aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych.
32) Podaj trzy wybrane mechanizmy w pracy zespołowej
Praca w grupach umożliwia szybkie wytwarzanie produktów i usług, bardziej skuteczne uczenie, pozwala oszczędzić czas, wpływa na innowacyjność. Z pracą w grupach wiążą sie również problemy związane z wydajnością zespołu, koordynacją pracy, czy też motywacją. Do podstawowych mechanizmów pracy zespołowej możemy zaliczyć:
a) zjawisko "próżniactwa społecznego"- jest to zjawisko związane z motywacja grupy do pracy i obserwowane jest jedynie w kulturach indywidualistycznych. Działanie tego mechanizmu odnosi się głównie do takich dziedzin jak: kreatywność, cz też formułowanie sądów i przekonań. Zjawisko to polega na tym, iż ludzie pracując w grupie wkładają mniej wysiłku w działanie, aniżeliby pracowaliby indywidualnie. Pojawianie sie "próżniactwa społecznego" związane jest z: rozproszeniem odpowiedzialności, kierowaniem sie zasadą równości, strategią chowania się w tłumie oraz spełnianiem społecznego standardu. Kroki podejmowane w celu przeciwdziałania temu mechanizmowi to: grupa lub zadanie ważne dla jednostki oraz możliwość identyfikacji wkładu własnego poszczególnych członków grupy.
b) polaryzacja grupowa/ uskrajnianie opinii w grupie- ludzie pracując w grupie o podobnych sądach i poglądach, po przeprowadzeniu dyskusji w grupie bardziej utrwalają sie w swoim przekonaniu. Mechanizm ten skutkuje podejmowaniem bardziej skrajnych decyzji przez grupę oraz uskrajnieniem poglądów po przeprowadzeniu dyskusji. Powstawanie mechanizmu polaryzacji grupowej związane jest z efektem kuli śnieżnej (argumentacja perswazyjna) oraz koncepcją porównań społecznych (skrajne poglądy widziane jako słuszniejsze).
c) syndrom grupowego myślenia- mechanizm ten występuje w grupach o dużej spójności, polega na obniżeniu zdolności jednostki do krytycznego myślenia, wynikającego z dążenia do jednomyślności. Zjawisko to polega na: złudzeniu całkowitego bezpieczeństwa, odrzucaniu wszelkich danych sprzecznych z decyzją, wierze w przyrodzoną moralność grupy, stereotypowych poglądach na wroga jako głupiego lub złego, autocenzurze myśli, złudzeniu jednomyślności.
d) zjawisko autokategoryzacji- cechuje się tym, iż członków naszej grupy postrzegany lepiej niż członków innych grup (wytworzenie sie pojęcia "my" i "oni"); członków grupy własnej postrzegamy jako różnych, a członkowie obcej grupy zlewają sie w "jedną masę".
31) Podaj osobowościowe cechy przedsiębiorcy i menedżera
Osobowościowe cechy przedsiębiorcy:
a) potrzeba osiągnięcia czegoś znaczącego (szczególny wysiłek= szczególnym efektom; stwarzanie czegoś nowego od podstaw, pozostawienie trwałego efektu swojej pracy i zaangażowania);
b) zachowanie kontroli nad własnym losem (klucz do sukcesu i przyszłości zależy od własnych decyzji i działań; potrzeba zachowania niezależności);
c) skłonność do ryzyka (umiarkowana skłonność do ryzyka);
d) wiara we własne siły i możliwości realizacji określonego celu (wcześniejsza decyzja o uruchomieniu własnego biznesu, wczesne angażowanie się w inicjowanie przedsięwzięć biznesowych; pozytywne doświadczenia swoistymi wzmocnieniami; ambitniejsze cele i większe zaangażowanie w ich realizację);
e) większa stabilność emocjonalna;
f) inteligencja emocjonalna;
g) umiejętne adaptowanie sie do sytuacji społecznych.
Osobowościowe cechy menedżera:
a) cechy psychofizyczne (odporność na zmęczenie, zdolność do wykonywania różnorodnych zadań, podzielność uwagi, zdolność do koncentracji i szybkiego reagowania, odporność na stresy);
b) motywacja i potrzeba osiągnięcia prestiżu i wartości materialnych, potrzeba władzy, zamiłowanie do ryzyka, społeczna użyteczność;
c) umiejętność oddziaływania na innych ludzi (kierowanie ludźmi, empatia, umiejętność słuchania, konkretne i zwięzłe wyrażanie się, aktywne komunikowanie się);
d) szybkie uczenie się, opanowywanie nowych umiejętności;
e) zdolność do działania i reputacja czyli zaufanie i autorytet jakim darzona jest dana osoba.
1) Scharakteryzuj funkcje zarządzania
Zarządzanie jest pojęciem kompleksowym, które łączy w sobie zarówno funkcje i cele zarządzania oraz komórki, procesy i zasoby organizacji. Zarządzanie w przedsiębiorstwie przejawia sie spełnianiem czterech kluczowych funkcji, do których zaliczamy:
a) planowanie- stanowi fundament mądrej i efektywnej realizacji przedsięwzięć. Opiera sie na wytyczaniu celów organizacji oraz najlepszych sposobów ich realizacji. Jej rezultatem jest plan stanowiący podstawę skutecznej i efektywnej realizacji każdego przedsięwzięcia. Dobry plan powinien zawierać: dokładnie zdefiniowany cel, niezbędne zasoby, terminy, harmonogramy wykonania, punkty kontrolne oraz miary i metody, dzięki którym sprawdzane będą wyniki.
b) organizowanie- polega na zdefiniowaniu najlepszego zbioru zadań umożliwiającego firmie osiągnięcie postawionych sobie celów. Obejmuje ono: projektowanie organizacji i jej struktury, w sposób zgodny z przyjętą strategią rozwoju; podział zadań, kompetencji, odpowiedzialności i władzy zgodny ze strategią operacyjną; pozyskiwanie i rozmieszczanie zasobów ludzkich. To tworzenie organizacji reagującej we właściwym czasie zmianami dostosowawczymi i innowacyjnymi.
c) motywowanie/ przewodzenie- wiąże się ze sposobem oddziaływania na podwładnych. Jej celem jest takie wpływanie na pracowników, aby przyczyniali sie oni do realizacji celów organizacji. Funkcją motywacji jest doprowadzenie do sytuacji, w której pracownik utożsami się z organizacją, a jego cele pokryją się z celami firmy. Przewodzenie polega na objaśnianiu sensu podejmowanych działań, poprawie stosunków międzyludzkich oraz pozytywnym oddziaływaniu kierownictwa na podwładnych.
d) kontrolowanie- to sprawdzanie przebiegu realizacji celów i korygowanie odchyleń. Dzięki kontrolowaniu możemy określić na ile wydajna jest funkcja zarządzania. Skupia się ono przede wszystkim na śledzeniu postępów organizacji. Celem kontroli jest: minimalizacja kosztów, ograniczenie kumulacji popełnianych błędów, umożliwienie przystosowania się do zmian, ułatwienie zarządzania złożonością organizacyjną. Polega ona na: ustaleniu norm, pomiarze i porównywaniu wyników z normami, ocenie wyników oraz odpowiedniej reakcji.
44) Omów determinanty zachowań człowieka w organizacji
W organizacjach zachowania ludzi związane są z zarówno z ich potrzebami, jak i potrzebami samej organizacji. W organizacjach ludzie zawsze dążą do wytworzenia struktur i hierarchii. zachowanie ludzi w organizacjach wpływa na ich efektywność. Do podstawowych determinantów zachowań ludzi w organizacji zaliczamy:
a) osobowość- względnie stały zestaw cech psychicznych i behawioralnych, do których zaliczmy: ugodowość, sumienność, negatywną emocjonalność, ekstrawersję, otwartość;
b) postawy- zespół przekonań i odczuć w stosunku do innych idei i sytuacji. Możemy przyjmować postawy zadowolenia, bądź też niezadowolenia z pracy oraz zaangażowania w sprawy organizacji.
c) warunki sytuacyjne- zaliczamy do nich: satysfakcję z pracy, na którą składają się czynniki wewnętrzne (wiek, płeć, zdolności poznawcze, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, cechy osobowościowe i postawy społeczne) oraz czynnik zewnętrzne (wynagrodzenie, życie pozazawodowe, pełnione role); percepcję ludzką, która jest zespołem procesów wykorzystywanych do odbierania i interpretowania informacji o otoczeniu. Cechy percepcji ludzkiej to: selektywność, tworzenie stereotypów. Typowe błędy percepcji to: efekt halo, wyrozumiałość, tendencja do uśredniania, efekt ostatniego wrażenia, efekt kontrastu; motywacja, której zadaniem jest wzbudzanie energii, ukierunkowanie działań na określony cel; kultura organizacyjna, na którą składają się normy społeczne i systemy wartości, właściwy klimat organizacyjny, sposób zarządzania, artefakty językowe, behawioralne i fizyczne; różnice międzykulturowe, które warunkowane są następującymi czynnikami: stosunek do środowiska, orientacja w czasie, natura ludzka, stosunek do działania, akcentowanie odpowiedzialności, pojmowanie przestrzeni.
3

Omów elementy marketingu mix w przedsiębiorstwie
Marketing mix jest zbiorem narzędzi marketingowych, które przedsiębiorstwo stosuje w celu realizacji zamierzonych celów marketingowych na docelowym rynku działania. Jest to marketing zewnętrzny obejmujący cztery podstawowe narzędzia marketingowe:
a) produkt- to, co można zaoferować w celu zaspokojenia potrzeb lub pragnień klienta. Jest nośnikiem korzyści dla klienta. Produktem może być: wyrób, usługa, osoba, miejsce, działanie, wydarzenie. Na strukturę produktu składa się: rdzeń produktu, produkt rzeczywisty, produkt poszerzony, produkt potencjalny. Na produkt składa się: marka, opakowanie, nazwa oraz jakość produktu. Należy dążyć do osiągnięcia wymaganego poziomu wszystkich cech, unikając ich maksymalizacji.
b) cena- wartość produktu ustalana przez dostawcę lub inaczej koszt nabycia produktu przez klienta. Cena zależ od: relacji podaży i popytu, kosztów, ceny produktów konkurencyjnych, oczekiwań nabywców i strategii firmy. Ceny ustalamy w oparciu: o kryterium kosztowe, na ocenie popytu, o analizę konkurencji. Strategie dostosowywania cen: dyskonta i rabaty; ustalanie cen wg wartości, promocyjne ustalanie cen.
c) dystrybucja- zbiór działań i decyzji związanych z udostępnianiem wytworzonych produktów w miejscu i czasie odpowiadającym oczekiwaniom klienta. Funkcje dystrybucji: koordynacyjne (zrównoważenie wielkości podaży z popytem) oraz organizacyjne (dostosowanie struktury podaży do popytu). Kanały dystrybucji różnią się długością oraz szerokością. Rodzaje dystrybucji: intensywna, selektywna, wyłączna, ekskluzywna.
d) promocja- zestaw środków i działań, za pomocą których firma komunikuje się z rynkiem. Podstawowe funkcje promocji to: informowanie o produktach i firmie, kształtowanie opinii, kierowanie popytem (zachęcanie do zakupu). Klasyczne instrumenty promocji: reklama, sprzedaż osobista, promocja sprzedaży, public relations, sponsoring, marketing bezpośredni.
Kompozycja marketingu mix polega na harmonijnym łączeniu wartościowych produktów, z atrakcyjnymi cenami, kanałami dystrybucji zapewniającymi dogodność warunków zakupu i ze skuteczną i efektywną promocją.
39) Wyjaśnij ideę społecznej odpowiedzialności biznesu
Społeczna odpowiedzialność biznesu- to działania dobrowolne, świadome i planowe, których celem jest nie tylko dążenie do coraz lepszych relacji z różnymi grupami interesariuszy, ale głównie działania na rzecz społeczności i środowiska naturalnego. Każda organizacja jest odpowiedzialna za zachowania swoich członków, ochronę środowiska naturalnego i kondycję społeczeństwa. Społeczna odpowiedzialność firm powinna istnieć w firmie od samego początku i być wpisana w jej strategię rozwoju. Składowymi społecznej odpowiedzialności biznesu są: ekonomia (ważne jest sposób wypracowywania zysku, a nie to jak go podzielić), ekologia (systemowe widzenie świata) oraz pracownicy i etyka (jakość życia społecznego). Programy społecznej odpowiedzialności biznesu określają zobowiązania firmy w stosunku do społeczeństwa i jej bezpośredniego otoczenia. Każda organizacja jest częścią społeczności i wykonuje swoje zadania w określonym środowisku społecznym i w mniejszym lub większym stopniu wywiera wpływ na to środowisko. Organizacja żyje z potrzeby społeczeństwa i zapewnia mu dostawę produktów i usług. Przedsiębiorstwo może istnieć tak długo, jak w społeczeństwie i gospodarce panuje przekonanie o tym , że wykonuje ono konieczną, pożyteczną i wydajną pracę. Problemy społeczne powinny być dla firm przedmiotem troski, a jej menedżerowie powinni być odpowiedzialni za kształtowanie się wpływu organizacji na społeczeństwo. Rodzaje postaw przyjmowanych przez organizację: reaktywna (cele organizacji sprzeczne z celami społeczeństwa), obronna (usuwanie zagrożeń), dostosowawcza, proaktywna (uprzedza o działaniach, które zamierza podjąć).
37) Scharakteryzuj strategie wejścia na rynki zagraniczne
Wyróżniamy trzy podstawowe grupy strategii wejścia na rynki zagraniczne: eksportowe, kontraktowe oraz z zaangażowaniem kapitałowym.
1) Strategie eksportowe- są najmniej ryzykowne i wymagają najmniej zaangażowania pod względem kapitałowym, są korzystne w sytuacji wejścia na rynek. W obrębie strategii eksportowej wyróżniamy:
a) eksport pośredni- dystrybutor oferuje składany kanał dystrybucji, często nie występuje alokacja zasobów, a przedsiębiorstwo jedynie kontroluje rynek w ograniczonym zakresie. Zalety: brak konieczności ponoszenia dużych nakładów, możliwość szybkiego rozwiązania umowy. Wady: ograniczony wpływ na cenę i promocję;
b) eksport bezpośredni- produkcja odbywa się wyłącznie w kraju macierzystym. działania marketingowe polegają na: tworzeniu przedstawicielstw handlowych na rynku docelowym, wysyłaniu własnych przedstawicieli za granicę, prowadzeniu dystrybucji fizycznej, kształtowaniu cen. Zalety: większa wiedza i doświadczenie, możliwość wzrostu sprzedaży. Wady: uciążliwość biurokracji w kraju i za granicą, większe ryzyko, większe nakłady.
c) eksport korporacyjny- stosują go firmy różnych branż poprzez łączenie swoich umiejętności i zasobów. Realizowanie eksportu zaspokajając systemowo potrzeby nabywców.
2) Strategie kontraktowe- oparte są na kontraktach z partnerem zagranicznym i obejmują zróżnicowane formy współpracy. Nie wymagają zaangażowania kapitałowego. Strategie te mogą dotyczyć jedynie mało wyspecjalizowanych i opatentowanych wyrobów. W obrębie strategii kontraktowych wyróżniamy:
a) produkcja kontraktowa- polega na zawieraniu kontraktów na produkcję z zachowaniem pełnej kontroli nad działaniami marketingowymi.
b) sprzedaż licencji- eksport praw do produkcji, brak zaangażowania kapitałowego, sprzedaż praw stosowania procesu technologicznego, czy też korzystania z patentu. Licencjobiorca płaci i nie musi zaczynać wszystkiego od początku.
c) Franchising- odpłatne przekazanie praw do wykorzystania programów marketingowych
d) kontrakty menedżerskie- eksport usług w zakresie zarządzania często razem z wysłaniem kadry menedżerskiej w celu rozwinięcia firmy.
3) Strategie z zaangażowaniem kapitałowym- w ich obrębie wyróżniamy:
a) tworzenie własnych fili za granicą- ma prowadzić do obniżki kosztów produkcji, ze względu na tańszą siłę roboczą
b) spółki joint venture z zagranicznymi partnerami- połączenie wiedzy technologicznej i marketingowej; korzystne dla małych i średnich przedsiębiorstw, wykorzystuje często lokalne kontrakty.
c) tworzenie własnej organizacji sprzedaży za granicą: wykup/ przejęcia (mogą mieć charakter: poziomy- pokrewne linie produkcyjne i rynki; pionowy- przejęta firma staje się dostawcą lub odbiorcą; koncentryczny- przejęta firma ma pokrewną technologię, ale odmienne rynki zbytu, lub na odwrót; konglomeratowy- przejęcia dotyczą zupełnie odmiennych branż); budowa nowego obiektu (największe zaangażowanie zasobów i kapitału).
43) Omów formy finansowania działalności przedsiębiorstw
Źródłem finansowania działalności przedsiębiorstwa są jego kapitały. Kapitał ten może pochodzić od właścicieli przedsiębiorstwa i wówczas stanowi on kapitał własny lub od wierzycieli- kapitał obcy. Kapitał własny powinien stanowić zasadniczą substancję kapitałów firmy. Do kapitału własnego zaliczamy: kapitały statutowe i kapitały zapasowe/ rezerwowe. Kapitały własne znajdują sie w bezterminowej dyspozycji firmy. Własnymi źródłami finansowania działalności przedsiębiorstwa pochodzącymi z zewnątrz są: venture capitali kapitał akcyjny. Kapitały własne mogą ulegać zwiększeniu lub zmniejszeniu. Kapitał obcy charakteryzuje się tym, iż trzeba go po umówionym czasie zwrócić wraz z należytymi odsetkami. Kapitały obce maja charakter wierzytelnościowy. W zależności od charakteru zobowiązań posługujemy sie różnymi formami kapitałów obcych, i tak w celu uregulowania zob. długoterminowych korzystamy z: kredytów bankowych, pożyczek pieniężnych, leasing, franchising, z kolei zob. krótkoterminowe regulowane są za pomocą: kredytu kupieckiego/ handlowego, kredytu bankowego, kredytu wekslowego, pomostowego, czy tez faktoringu. Zaletami finansowania działalności kapitałem obcym są: nieograniczona swoboda dysponowania kapitałem, wykorzystywanie tarczy podatkowej, może przyczyniać sie do wygenerowania zysku. Wady związane z korzystaniem z kapitału obcego to: konieczność terminowej spłaty wraz z odsetkami, gwarancje i zabezpieczenia wierzycieli, możliwość postawienia przedsiębiorstwa w stan upadłości.
29) Podaj tryby udzielania zamówień publicznych
Zamówienia publiczne są to umowy odpłatne zawierane pomiędzy zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane. Najczęściej stosowane tryby udzielania zamówień publicznych to:
a) przetarg nieograniczony- to tryb udzielania zamówień, w którym w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy. Dla ważności postępowania w przypadku tego trybu do zamawiającego musi wpłynąć minimum jedna oferta. Wszczęcie tego postępowania to zamieszczenie ogłoszenia w miejscu publicznie dostępnych w swojej siedzibie oraz na stronie internetowej. W przetargu tym wnosi sie wadium.
b) przetarg nieograniczony- to tryb udzielania zamówienia, w którym, w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu, wykonawcy składają wnioski o dopuszczenie do udziału w przetargu, a oferty mogą składać wykonawcy zaproszeni do składania ofert. Tryb ten jest dwuetapowy. Zamawiający w tym postępowaniu zaprasza wykonawców do składania ofert, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, w liczbie określonej w ogłoszeniu zapewniającej konkurencję, nie mniejszej niż 5 i nie większej niż 20.
c) zamówienie z wolnej ręki- to tryb udzielania zamówienia, w którym zamawiający udziela zamówienia po negocjacjach tylko z jednym wykonawcą. Momentem wszczęcia tego postępowania jest zaproszenie do negocjacji jednego wykonawcy. zaproszenie do negocjacji musi zawierać niezbędne informacje, które pozwolą wykonawcy przygotować się do rozmów. Tryb ten może być stosowany jednie w przypadkach określonych w ustawie.
d) zapytanie o cenę- to tryb udzielania zamówienia, w którym zamawiający kieruje pytanie o cenę do wybranych przez siebie wykonawców i zaprasza ich do składania ofert. Zamawiający może udzielić zamówienia w tym trybie, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonym standardzie jakościowym, a wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach ustawy. Zamawiający udziela zamówienia wykonawcy, który zaproponowała najniższą cenę.
Dodatkowo zamawiający może udzielić zamówienia w trybie: negocjacji z ogłoszeniem, dialogu konkurencyjnego, licytacji elektronicznej oraz negocjacji bez ogłoszenia, ale tylko w przypadkach określonych w ustawie.
2

Scharakteryzuj czynność prawną i jej rodzaje
Czynność prawna- polega na świadomym i swobodnym zachowaniu się osoby, ale w ramach obowiązującego porządku prawnego, którego celem jest dążenie do osiągnięcia określonych skutków cywilnoprawnych, np. przeniesienia własności jakiegoś przedmiotu, czyli kupno i sprzedaż. Żeby dana czynność prawna stała się czynnością skuteczną i doszła do skutku, musi składać się z tych elementów, które przewiduje dla niej przepis prawa. Jest to stan faktyczny, w którego skład musi wchodzić co najmniej jedno oświadczenie woli. Istotny jest fakt, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Z punktu widzenia gospodarczego i praktycznego najważniejszym i często dokonywanym rodzajem czynności prawnej jest umowa (jej przesłanką są zgodne oświadczenia woli dwóch lub więcej osób, które stają się stronami umowy). Aby dokonywać czynności prawnych, trzeba mieć zdolność do czynności prawnych. Rodzaje czynności prawnych:
a) jednostronne – do ich dokonania wystarcza tylko oświadczenie jednej strony, tak jak w sytuacji przyjęcia spadku, dwustronne – do ich dokonania niezbędne są zgodne oświadczenia woli, np. stron umowy, oraz uchwały będące czynnościami organów działających kolegialnie;
b) między żyjącymi (inter vivos) oraz na wypadek śmierci (mortis causa). Skuteczność tych ostatnich jest zależna od śmierci osoby, która czynności dokonała, przykładowo spisała testament;
c) konsensualne – gdy wystarczy, że strona złoży oświadczenie woli, oraz realne – gdy należy jeszcze dodać jakieś inne elementy realne, np. wydanie rzeczy;
d) rozporządzające – ich celem i bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie, zniesienie lub obciążenie prawa majątkowego, oraz zobowiązujące – tzn. że dana osoba zobowiązuje się względem innej do świadczenia;
e) przysparzające – ich zamierzonym skutkiem jest przysporzenie korzyści majątkowej innej osobie, co oznacza zwiększenie jej aktywów lub zmniejszenie pasywów, np. zwolnienie z długu. Wśród tych czynności wyróżnia się kauzalne (przyczynowe) – kiedy dla danej osoby istnieje jakiś subiektywny cel gospodarczy, dla skuteczności tej czynności niezbędne jest istnienie przyczyny prawnej tej czynności, oraz abstrakcyjne (oderwane), przy których istnienie przyczyny prawnej nie jest konieczne;
f) odpłatne, w których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje lub dopiero ma otrzymać w zamian za nie korzyść majątkową, stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia, oraz czynności nieodpłatne, przy których takiego ekwiwalentu brak.

To tyle ile na razie udało mi się opracować, mam nadzieję że moje zaangażowanie zmobilizuje pozostałych do opracowania reszty pytań Wesoly

daria

Czy macie może odpowiedzi na pytania:

5. Przedstaw koncepcje zarządzania firmą w globalnym otoczeniu.
25. Podaj metody szacowania średniej i przykłady zastosowania.
?

ori

gdyby można było, to ja bym była bardzo wdzięczna: [link widoczny dla zalogowanych]

katyusha

ja też proszę --> [link widoczny dla zalogowanych] Wesoly

wnowak

ja również byłabym bardzo wdzięczna: [link widoczny dla zalogowanych]

daria

nikt naprawdę nie zna odpowiedzi na te pytania? Kwadratowy

gagata

Ja także będę bardzo wdzięczna : [link widoczny dla zalogowanych]

oolciiia

również bardzo bardzo byłabym wdzięczna - [link widoczny dla zalogowanych]

kustr

i ja jestem wśród tych proszących:) [link widoczny dla zalogowanych] plis:)

katyusha

Czy jest ktoś, kto ma opracowaną część ogólną pytań i/lub część FiB i dla kogo podzielenie się materiałami nie stanowi problemu? Jeśli jest taka osoba to baaaaaaardzo ładnie proszę o podesłanie Wesoly

---> [link widoczny dla zalogowanych] :hamster_smile:

weronika

Część ogólna
41) Wyjaśnij pojęcia elastyczności cenowej i dochodowej popytu
Elastyczność cenowa popytu- jest stosunkiem względnej zmiany popytu do wywołującej ją względnej zmiany ceny. To siła reakcji na zmiany cen. Wskazuje ona, o ile procent zmniejszy sie popyt, jeśli przy innych niezmienionych warunkach cena danego dobra wzrośnie o 1%. Związana jest z wydatkami konsumentów i przychodami producentów (TR= p x Q; gdy popyt jest elastyczny- wzrost ceny powoduje spadek TR, a spadek ceny wzrost TR; gdy popyt nieelastyczny spadek/ wzrost cen wywołuje spadek/ wzrost TR; gdy popyt jest jednostkowo elastyczny zmiana ceny nie wpływa na zmianę TR). Elastyczność cenowa popytu jest ujemna.
Czynniki decydujące o stopniu cenowej elastyczności popytu to:
a) pilność w zaspokajaniu potrzeb (dobra podstawowe- popyt nieelastyczny ep<1; dobra luksusowe- popyt elastyczny ep>1)
b) swoboda wyboru, łatwość zastępowania dóbr (brak substytutów- popyt nieelastyczny; bliskie substytuty- popyt elastyczny)
c) czas dostosowania do zmiany ceny (dobra podstawowe- wolniejszy: dobra luksusowe- szybszy)
Elastyczność dochodowa popytu- jest to stosunek relatywnej zmiany wielkości popytu na dane dobro do relatywnej zmiany dochodu. Pozwala stwierdzić, o ile procent zmieni się popyt, jeśli przeciętne dochody ludności wzrosną o 1%. Związana jest z rodzajami dóbr (em<0- dobra podstawowe niższego rzędu; em>0- dobra luksusowe; 0<em<1- dobra podstawowe normalne). Elastyczność dochodowa popytu równa jest elastyczności dochodowej wydatków (Prawo Engla- w miarę wzrostu dochodów ludności udział wydatków na żywność w całości dochodów maleje). Elastyczność dochodowa popytu to stosunek krańcowej skłonności do konsumpcji (jaką cześć z każdej dodatkowej zł. dochodu konsument przeznacza na konsumpcję danego dobra) do przeciętnej skłonności do konsumpcji (jaka część dochodów konsumenta stanowią wydatki na dane dobro).
24) Omów rolę banku centralnego w gospodarce, rodzaje polityki monetarnej oraz narzędzia jej realizacji
Bankiem Centralnym w Polsce jest Narodowy Bank Polski, który jest całkowicie autonomiczny w stosunku do podejmowanych przez siebie decyzji. Do podstawowych funkcji Banku Centralnego zaliczamy:
a) prowadzenie polityki monetarnej/ pieniężnej- głównym jej celem jest utrzymanie stabilnego poziomu cen;
b) bank banków- BC jest odpowiedzialny za cały system bankowy w danym kraju, sprawuje nad nim ścisłą kontrolę; każdy bank musi mieć konto w BC gdyż: musi na nim trzymać rezerwę obowiązkową, której wysokość wynosi 3% sumy posiadanych przez bank depozytów, oraz może na nim składać zwykłe depozyty, które są oprocentowane na poziomie2,75% w skali roku;
c) bank państwa- NBP prowadzi wszystkie rachunki Skarbu Państwa;
d) bank emisyjny- jest jedyną jednostką w kraju, która ma prawo drukować i emitować pieniądze: to on decyduje jaka ilość pieniądza trafi do obiegu rynkowego;
e) pożyczkodawca ostatniej instancji/ ostatniej szansy- każdy bank komercyjny po spełnieniu określonych wymagań może zaciągnąć kredyt w BC;
f) przetrzymywanie rezerw walutowych- gwarant wypłacalność Skarbu Państwa; ich wartość powinna odpowiadać zadłużeniu Skarbu państwa;
g) prowadzenie polityki walutowej/ polityki kursu walutowego- kurs złotówki jest w pełni płynny do walut obcych, czyli cena złotówki na rynku kształtuje się w sposób całkowicie wolny.
Polityka monetarna to wszelkie działania BC mające na celu utrzymanie stabilnego poziomu cen. Polityka monetarna może mieć charakter:
a) polityki ekspansywnej, której celem jest podniesienie podaży pieniądza. Ma ona zastosowanie w sytuacji, gdy stopa inflacji znajduje się przy dolnej granicy i wówczas: można obniżyć stopę rezerwy obowiązkowej oraz stopy redyskontowej, albo w operacjach otwartego rynku BC kupuje bony pieniężne, po to by na rynku pojawiła się większa ilość gotówki. jej zadaniem jest pobudzenie aktywności gospodarczej.
b) polityki restrykcyjnej, której celem jest obniżenie podaży pieniądza, w sytuacji gdy zbliżamy sie do górnej granicy stopy inflacji, wówczas: zwiększamy stopę rezerw obowiązkowych lub redyskontowych lub w operacjach otwartego rynku BC sprzedaje bony pieniężne po to by zmniejszyć ilość gotówki na rynku.
Narzędzia realizacji polityki monetarnej, regulują podaż pieniądza na rynku, zaliczamy do nich:
a) stopę rezerw obowiązkowych- wysokość tej rezerwy reguluje zdolność banków do kreacji pieniądza bezgotówkowego (nie jest ona stopą procentową);
b) stopę redyskontową- oprocentowanie kredytu, który bank komercyjny może zaciągnąć w BC pod zastaw weksli, które wcześniej zdyskontował (stopa redyskontowa rośnie to oprocentowanie kredytów też rośnie, co powoduje spadek popytu na kredyty i tym samym obniży sie presja na wzrost cen);
c) stopę lombardową- oprocentowanie kredytu, który bank komercyjny zaciąga w BC pod zastaw rządowych papierów wartościowych, najczęściej obligacji; kredyt lombardowy musi być spłacony na trzeci dzień roboczy i może maksymalnie wynosić 80% wartości nominalnej papierów wartościowych, pod zastaw których został zaciągnięty kredyt;
d) stopą referencyjną- wielkość określająca minimalną rentowność bonów pieniężnych NBP, będących podstawą prowadzonych operacji otwartego rynku.
23) Omów zasadę działania mnożnika w gospodarce na przykładzie modelu równowagi Keynesa
Model mnożnika jest teorią makroekonomiczna wyjaśniającą mechanizm ustalania się dochodu równowagi w warunkach niepełnego wykorzystania czynników produkcji. Model ten pozwala nam na znalezienie odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób zmiany w zagregowanym popycie wpływają na zmiany PKB i dlaczego? Podstawowe założenia tego modelu to: zagregowany popyt determinuje zmiany w dochodach, zmiany w zagregowanym popycie autonomicznym powodują zmiany w wielkości produkcji oraz istnieją niewykorzystane czynnik produkcji (praca, ziemia, kapitał). W modelu tym w celu wyznaczenia poziomu dochodu równowagi, który jest tożsamy wartością produkcji rysujemy krzywą zagregowanego popytu, zaś punkt równowagi wyznaczany jest przez przecięcie się tej krzywej z linią 45o. Dodatkowo w punkcie równowagi zachodzi równość planowanych inwestycji oraz planowanych oszczędności, ale tylko wówczas gdy budżet państwa jest zrównoważony. Zmiany w zagregowanym popycie determinowane są wartością mnożnika, który pokazuje o ile jednostek zmieni sie poziom dochodu równowagi, jeżeli zmieni sie poziom jednego z wydatków autonomicznych o 1 jednostkę. Na układzie współrzędnych oznaczamy tę zmianę jako równoległe przesunięcie krzywej zagregowanego popytu. Wartość mnożnika konsumpcyjnego i inwestycyjnego jest zależna od poziomu marginalnej skłonności do konsumpcji (im niższy poziom MPC, tym mnożnik ma niższą wartość). Wartość mnożnika konsumpcyjnego, inwestycyjnego oraz wydatków rządowych, jest dodatkowo zależna od poziomu stopy podatkowej. Mnożnik zrównoważonego budżetu zawsze przyjmuje wartość 1. Mnożnik podatkowy przybiera wartości ujemne (wzrost kwoty płaconych podatków autonomicznych powoduje spadek poziomu dochodu). Mnożnik stopy podatkowej związany jest ze zmianą kąta nachylenia krzywej zagregowanego popytu, bowiem nie jest uruchamiany przez zmianę wydatków autonomicznych, a jedynie przez zmianę poziomu stopy podatkowej, której poziom ma wpływ na nachylenie krzywej zagregowanego popytu.
42) Omów pojęcia i metody obliczania PKB i PNB
PKB odzwierciedla zaawansowanie danej gospodarki na jakimś poziomie oraz aktywność gospodarczą wszystkich podmiotów, które pracują w danym społeczeństwie. PKB odnosi sie do kryterium terytorialności. PKB zgodnie z definicją to wartość wytworzonych w danym roku na terenie danego kraju dóbr i usług finalnych. Wartość ta świadczy o aktywności gospodarczej, czyli aktywności firm. Wyróżniamy 5 podstawowym metod szacowania PKB:
1) Metoda produktowa- polega ona na sumowaniu wartości wytworzonych w kraju dóbr i usług finalnych, czyli dóbr trafiających do ostatecznego odbiorcy.
2) Metoda wartości dodanej- odnosi się bezpośrednio da pojęcia wartości dodanej, która jest różnicą pomiędzy przychodem ze sprzedaży danego dobra a kosztami poniesionymi na zakup dóbr zużytych podczas produkcji dobra sprzedawanego. Właśnie od tej wartości płaci się podatek VAT.
3) Metoda dochodowa- polega na sumowaniu dochodów czynników produkcji, do których zaliczamy:
a) dochody z pracy- płace i wynagrodzenia brutto (płace i wynagrodzenia netto, podatek dochodowy od osób fizycznych, obowiązkowe składki z tytułu ubezpieczeń);
b) dochody z ziemi- renta gruntowa (dochody z tytułu dzierżawy ziemi);
c) dochody z kapitału- zyski przedsiębiorstw (podatek dochodowy przedsiębiorstw, dywidenda, zysk niepodzielony= oszczędnością przedsiębiorstw);
d) pozycje korygujące (podatki pośrednie= VAT, akcyza oraz amortyzacja)
4) Metoda kosztowa= metodzie dochodowej, gdyż koszty czynników produkcji równe są przychodom gospodarstw domowych uzyskiwanych ze sprzedaży czynników produkcji.
5) Metoda wydatkowa- jest najczęściej stosowaną metodą szacowania PKB w praktycepolega na sumowaniu wydatków na dobra i usługi finalne, tzn. sumujemy wydatki:
a) gospodarstw domowych- konsumpcja
b) przedsiębiorstw- inwestycje
c) państwa- zakupy państwa
d) eksport netto- saldo wymiany z zagranicą (eksport brutto- import)
PNB funkcjonuje w rachunku dochodu narodowego równolegle z PKB i odnosi się do kryterium narodowości. PNB stanowi sumę dochodów czynników produkcji tej samej narodowości, a więc wszystkie dochody polskich czynników produkcji, bez względu na to gdzie one powstały (dochody Polaków w Polsce i za granicą). PNB to różnica pomiędzy PKB a dochodami netto z tytułu własności za granicą (różnica pomiędzy kwotą, jaką obcokrajowcy zarobili pracują w danym kraju, a kwotą jaką obywatele danego kraju zarobili za jego granicami).
22) Omów cykl koniunkturalny- rodzaje, fazy, mechanizm powstawania
Cykl koniunkturalny to cykl, na który składają sie wahania o charakterze koniunkturalnym, sezonowym oraz cyklicznym. Stanowi on okresowe wahania poziomu produkcji w czasie. To czasowe odchylenia poziomu wartości produkcji od linii trendu, która stanowi pewną uśrednioną wartość trendu w czasie, często definiowanego jako wartość PKB potencjalnego, czyli takiego, który by występował gdyby wszystkie czynniki produkcji zostały efektywnie wykorzystane. Ze względu na długość cyklu, cykle koniunkturalne dzielimy na: krótkie (Kitchina), średnie (Juglara), długie (Kondratiewa). Klasyczny cykl koniunkturalny składa się z czterech faz: fazy recesji (faza spadkowa cyklu; oznaki: gwałtowny spadek zapasów u konsumentów, przy jednoczesnym wzroście zapasów samochodów i innych dóbr trwałego użytku u producentów; spadek popytu na pracę; wyhamowanie inflacji towarzyszące spadkowi produkcji; gwałtowny spadek zysków przedsiębiorstw), fazy depresji, fazy ożywienia (ekspansja, lustrzane odbicie fazy recesji), fazy boomu. Mechanizm powstawania cyklu koniunkturalnego: wejście gospodarki w fazę kryzysu rozpoczyna się w momencie, gdy na rynku chwilowo następuje zrównanie podaży z popytem, przy jednoczesnym wzroście podaży. Pojawia się wówczas rynkowa nadwyżka, która prowadzi do spadku poziomu cen oraz wzrostu stopy bezrobocia. Moment wyjścia gospodarki z depresji następuje przy ponownym chwilowym zrównaniu się popytu z podażą, jednak tym razem popyt zaczyna powoli rosnąć, zaś podaż nadal spada. Pojawia się na rynku niedobór, który skutkuje wzrostem średniego poziomu cen oraz spadkiem bezrobocia. Państwo może prowadzić politykę antykryzysową (łagodzenie skutków zaistniałego już kryzysu), lub politykę antycykliczną (łagodzenie amplitudy wahań). Teorie wyjaśniające przyczyny powstawania cykli koniunkturalnych:
a) teorie pieniężne- teoria zaproponowana przez Friedmana, zgodnie z którą cykl koniunkturalny jest wynikiem zmian na rynku pieniądza;
b) model mnożnika i akceleratora- model Keynesa, zgodnie z którym wahania gospodarcze sa konsekwencja zmian zagregowanego popytu;
c) teoria realnego cyklu koniunkturalnego- opiera się na założeniu, że to zmiany wielkości podaży, produktywności oraz zaawansowania technologicznego przyczyniają się do wahań poziomu produktu krajowego;
d) teorie polityczne- zakładają, że wahania koniunktury powiązane są z działaniami polityków, manipulującymi narzędziami polityki fiskalnej lub pieniężnej w celu zapewnienia sobie zwycięstwa w kolejnych wyborach i utrzymaniu sie przy władzy;
e) teorie cyklu równowagi- błędy w oczekiwaniach co do zmian cen i płac skłaniają ludzi do zgłaszania nadmiernej lub niedostatecznej podaży siły roboczej, co z kolei wywołuje cykliczne wahania produkcji i zatrudnienia;
f) wstrząsy podażowe- przykładem kryzysy naftowe (gwałtowny wzrost cen ropy spowodował spadek łącznej podaży, wzrost tempa inflacji, spadek produkcji i zatrudnienia).
20) Omów rodzaje budżetowania oraz ich wady i zalety
Budżetowanie- to zespół czynności podejmowanych w celu określenia budżetu (planu finansowego sporządzanego na okres jednego roku lub okresy krótsze). Podstawowymi zadaniami budżetowania są: sprowadzanie planów długookresowych do budżetu, kontrola bieżących wyników działania oraz reakcja na odchylenia od budżetu. Korzyści płynące z budżetowania to: koordynacja i harmonizacja działań w przedsiębiorstwie i komunikacji osób odpowiedzialnych za te funkcje; motywowanie w dążeniu do uzyskania założonych celów oraz ocena pracy menedżerów. Rodzaje budżetów:
1) ze względu na sposób opracowania danych:
a) budżet przyrostowy- sporządzany na podstawie danych przeszłych; polega ona na korygowaniu danych przeszłych i uwzględnianiu informacji przyszłych. ZALETY: niska pracochłonność, łatwość sporządzania; WADY: przeniesienie nieefektywności uwzględnionych w przyszłych budżetach na okresy przyszłe; nie można zastosować tego budżetu dla nowych przedsięwzięć, czy też wyrobów.
b) budżet zerowy- sporządzany od zera bez uwzględnienia danych z przeszłości. ZALETY: nie przenosi nieefektywności, można go zastosować do nowych przedsięwzięć, czy też wyrobów; WADY: bardziej pracochłonny.
2) ze względu na sposób uwzględniania zmian w działalności:
a) budżet statystyczny (sztywny)- sporządzany dla ściśle określonych poziomów zmiennych (nadaje się do wielkości kosztów stałych)
b) budżet elastyczny- budowany jest dla kilku wariantów zmiennych; dostosowany do rzeczywiście istniejącej sytuacji.
3) ze względu na okres jakiego dotyczą:
a) budżet stały- sporządzany na ściśle określony okres; zatwierdzany na ten okres; odchylenia sprawdzane są dla całego okresu.
b) budżet kroczący- sporządzany na dany okres, ale dane w tym budżecie ulegają zmianie na podstawie pojawiania się cząstkowych informacji w danym okresie.
19) Omów rachunek kosztów pełnych i zmiennych oraz rodzaje kalkulacji i obszary ich zastosowania
Rachunek kosztów pełnych jest odzwierciedleniem kalkulacji doliczeniowej, stosowanej tam gdzie wytwarza się więcej niż jeden produkt w ramach zróżnicowanych procesów produkcyjnych. Cechy rachunku kosztów pełnych:
a) w rachunku tym koszty dzielimy na pośrednie (koszty wydziałowe rozliczane za pomocą kluczy podziałowych) i bezpośrednie (przyporządkowane do konkretnych wyrobów) w ramach kalkulacji.
b) służy celom sprawozdawczym;
c) bardziej przydatny przy okresach długofalowych (wykorzystywany przy planowaniu długookresowym);
d) obliczany koszt jednostkowy wyznaczany jest na podstawie kosztu całkowitego, czyli pełnego;
e) koszty pośrednie rozliczane są na produkty za pomocą kluczy.
Rachunek kosztów zmiennych jest antytezą rachunku kosztów pełnych. Najważniejsze zalety rachunku kosztów zmiennych to:
a) koszty dzielimy na stałe (nie ulegające zmianie wraz ze zmianą wielkości produkcji) i zmienne (ulegające zmianie wraz ze zmiana wielkości produkcji);
b) koszt jednostkowy wyznaczamy jedynie na poziomie kosztów zmiennych;
c) wykorzystywany przy podejmowaniu decyzji krótkookresowych (pozwala znaleźć odpowiedzi na pytania: cz dalej produkować dany wyrób, cz też zrezygnować z jego produkcji, jest przydatny przy określaniu progu rentowności; oraz ułatwia podjęcie decyzji dotyczącej przyjęcia jednorazowego zamówienia);
d) w lepszym stopniu umożliwia określenie środków odpowiedzialności za koszty;
Najważniejsze wady rachunku kosztów zmiennych to:
a) trudności przy dokładnym podziale kosztów na stałe i zmienne;
b) skupianie największej uwagi na decyzjach krótkoterminowych.
21) Podaj definicję progu rentowności, rodzaje progów rentowności oraz analizę wrażliwości
Próg rentowności to wielkość produkcji i sprzedaży, przy której realizowane przychody ze sprzedaży pokrywają się z poniesionymi kosztami. W punkcie zrównania przychodów z kosztami przedsiębiorstwo nie osiąga zysku ani nie ponosi straty, wynik finansowy wynosi zero. Do podstawowych założeń analizy progu rentowności zaliczamy:
a) wielkość produkcji = wielkości sprzedaży (brak jest zapasów wyrobów gotowych);
b) występują liniowe zależności przychodów i kosztów całkowitych w zależności od wielkości produkcji (cena netto oraz koszty stałe nie będą ulegały zmianie);
c) koszty jednostkowe zmienne przyjmowane są na poziomie stałym;
d) dotyczy produkcji jednorodnej, przy założeniu przeciętnych wielkości;
e) koszty stałe nie maja charakteru skokowego.
Rodzaje progów rentowności:
a) Ilościowy próg rentowności- określa ilość (wielkość) produkcji, przy której zysk przedsiębiorstwa jest równy zero. Wzór: IPR= koszty stałe / (cena - jednostkowy koszt zmienny);
b) Wartościowy próg rentowności- określa wartość produkcji, przy której zysk przedsiębiorstwa jest równy zero. Wzór: WPR= (koszty stałe x cena) / (cena - jednostkowy koszt zmienny);
c) Pieniężny próg rentowności ilościowy- pokazuje wielkość produkcji, przy której wielkość przepływów pieniężnych równa się zero, przy czym wydatki zrównują się z kosztami. Wzór: PPRI= (koszty stałe - amortyzacja) / (cena- koszt jednostkowy zmienny).
Analiza wrażliwości jest to jeden z etapów podejmowania decyzji. Pozwala ocenić, jak zmieniłby się wybór optymalnej decyzji, gdyby uległy zmianie podstawowe wielkości ekonomiczne lub warunki działania. Analiza wrażliwości jest przydatna, gdyż:
a) Pozwala uwypuklić podstawowe cechy problemu mające wpływ na decyzję;
b) Umożliwia ocenę wpływu na funkcje celu zmian czynników, których zachowania menedżer nie jest pewny;
c) Pozwala dojść do optymalnych rozwiązań w przypadku decyzji powtarzających się w nieznacznie zmodyfikowanych warunkach.
Analiza wrażliwości może również obejmować ocenę realizacji wybranego wariantu decyzyjnego; celem jest wówczas sprawdzenie, czy pożądany stan rzeczy został osiągnięty. W analizie wrażliwości możemy posłużyć sie następującymi wskaźnikami:
a) Margines bezpieczeństwa- wyznaczany jest jako różnica aktualnych przychodów ze sprzedaży i wartościowego progu rentowności. Mówi nam jaka wartość spadku przychodu z poziomu obecnego spowoduje, iż wynik finansowy będzie równy zero.
b) Wskaźnik bezpieczeństwa- inaczej nazywany wskaźnikiem pewności. Otrzymujemy go dzieląc różnicę pomiędzy aktualnymi przychodami i wartościowym progiem rentowności przez wartość aktualnych przychodów. Wskaźnik ten mówi nam ilu procentowy spadek przychodów ze sprzedaży doprowadziłby do sytuacji, w której wynik finansowy wyniesie zero.
c) Cena graniczna- otrzymujemy ja poprzez zsumowanie kosztu jednostkowego zmiennego z stosunkiem kosztu stałego i wielkości produkcji. Cena graniczna wskazuje nam, że przy aktualnej wielkości sprzedaży obniżenie ceny do poziomu ceny granicznej skutkowałoby otrzymaniem zerowego wyniku finansowego.
d) Graniczny jednostkowy koszt zmienny- stanowi różnice ceny i stosunku kosztóu stałego do wielkości produkcji. Oznacza on, że przy obecnej cenie i wielkości produkcji koszt jednostkowy zmienny musiałby wzrosnąć do poziomu granicznego kosztu jednostkowo zmiennego i wówczas wynik finansowy wyniósł by zero.
40) Omów trzy sposoby grupowania kosztów w przedsiębiorstwie
Kosztem jest wyrażone wartościowo zużycie zasobów związane z prowadzeniem działalności gospodarczej mające na celu uzyskanie korzyści w okresie bieżącym i przyszłym. Koszt musi być powiązany z uzyskiwaniem korzyści ekonomicznych. Klasyfikacja kosztów w układzie rodzajowym: koszty rodzajowe nazywane są kosztami prostymi i zaliczamy do nich:
a) zużycie materiałów i energii- materiały wykorzystywane w przedsiębiorstwie (woda, gaz, prąd, energia cieplna);
b) usługi obce- zaliczamy do nich usługi transportu, remontu, wywozu śmieci, bankowe, cz też pocztowe;
c) podatki i opłaty- to koszty związane z wszystkimi podatkami odprowadzanymi do urzędów gmin, podatkami od nieruchomości, od gruntu, leśny oraz opłatami: skarbowymi, administracyjnymi, sądowymi, notarialnymi, cz też drogowymi;
d) wynagrodzenia- obejmują wynagrodzenia brutto wszystkich pracowników;
e) ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia- ZUS, który płaci pracodawca, fundusz pracy, fundusz gwarantowanych świadczeń pracowniczych;
f) amortyzacja- koszt, który bezpośrednio nie pociąga za sobą wydatku; oznacza zużycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
g) pozostałe koszty- koszty podróży krajowych i zagranicznych, ubezpieczenia majątkowe, czy też ekwiwalenty za używanie własnego samochodu do celów służbowych.
Klasyfikacja kosztów według miejsc ich powstawania dzieli koszty na:
a) koszty wydziałów podstawowych (produkcji podstawowej)- obejmują koszty związane tylko i wyłącznie z główna działalności firmy;
b) koszty wydziałowe (produkcja pomocnicza)- zaliczamy do nich między innymi usługi remontowe, transportowe, które stanowią działania pomocnicze;
c) koszty ogólnego zarządu- koszty związane z działalności kadr zarządzających;
d) koszty zakupu- koszty transportu materiałów od kontrahentów do firmy, koszty ubezpieczenia transportu, cło
e) koszty sprzedaży- dystrybucja, przedstawicielstwo handlowe, sieci sklepów.
Klasyfikacja kosztów w zależności od wielkości produkcji:
a) koszty zmienne- ulegają zmianie wraz ze wzrostem lub spadkiem wielkości produkcji (np. koszty materiałów);
b) koszty stałe- nie reagują one na zmianę wielkości produkcji (np. koszty administracyjne).
34) Scharakteryzuj pojęcia przedsiębiorczość i przedsiębiorca
Przedsiębiorczość- to predyspozycje i cechy do określonego sposobu działania. To zdolność do tego żeby być przedsiębiorczym, posiadanie ducha inicjatywy, obrotność, rzutkość, zaradność. To proces kreowania czegoś odmiennego z uwagi na jego wartość, w ramach którego poświęca się konieczny do realizacji tego celu czas i wysiłek, zakładając towarzyszące mu finansowe, psychiczne i społeczne ryzyko i oczekując uzyskania nagrody finansowej i osobistej satysfakcji. Przedsiębiorczość chce i wymaga ciągłego rozwoju. Przedsiębiorczość wiąże się z: strategiczną orientacją, angażowaniem się w okazje, efektywnym wykorzystaniem środków, pełną kontrolą nad posiadanymi zasobami, bezpośrednim kontaktem oraz ekwiwalentnością systemu wynagradzania. Podstawowe atrybuty przedsiębiorczości to: korzyść, innowacja, niepewność i ryzyko.
Przedsiębiorca- człowiek, który prowadzi jakieś przedsiębiorstwo na własny rachunek, właściciel przedsiębiorstwa. Przedsiębiorca wcale nie musi być przedsiębiorczy, gdyż osobę przedsiębiorcy charakteryzuje posiadanie ducha inicjatywy, skłonność do podejmowania ryzyka oraz różnych spraw. Podstawowe atrybuty (z reguły są wrodzone) przedsiębiorcy to: wiara w siebie, autonomiczność, orientacja na sukces, dynamiczność. Do podstawowych umiejętności (mogą być nabyte) przedsiębiorcy zaliczamy: rozwiązywanie problemów, kreatywność, perswazje, planowanie, negocjowanie, podejmowanie decyzji.
35) Scharakteryzuj intraprzedsiębiorczość i warunki jej rozwoju
Intaprzedsiębiorczość jest przedsiębiorczością wewnątrz organizacyjną. Jej podstawowymi motywami są niezależność i możliwość udziału w systemie nagród korporacyjnych. Służy ona zarówno samemu przedsiębiorstwu, jak i klientom oraz sponsorom. Jest stylem działania wewnątrz struktury korporacji, który charakteryzują następujące elementy:
a) działalność rozwijana przez pracowników najemnych wewnątrz organizacji;
b) system zarządzania stanowiący zaprzeczenie biurokratycznego skostnienia struktur korporacji;
c) zapewnia dużym korporacja rozwój, kreatywność i innowacyjność.
Warunki rozwoju przedsiębiorczości to przede wszystkim:
a) całkowite zaangażowanie kierownictwa w inicjowanie i rozwój postaw przedsiębiorczych;
b) pojawienie sie kultury intraprzedsiebiorczości (stymulowanie rozwoju organizacji pracy opartej na twórczej pracy zespołowej, identyfikowanie pracowników z misją i celami organizacji, otwartość na innowacje, asertywne działania na rynku i nowa filozofia firmy, pozytywny wizerunek firmy, preferencje dla przedsiębiorczego klimatu ze strony kierownictwa);
c) wyrażnie określony model preferowanego przedsiębiorcy i sposobu jego działania;
d) zdefiniowany system nagród dla intraprzedsiębiorców.
36) Scharakteryzuj systemy wsparcia przedsiębiorczości
Podstawowe instrumenty wsparcia przedsiębiorczości dzielimy na: finansowe (zwiększające dostęp do kapitały własnego: instrumenty podatkowe, dotacje, venture capital, business angeles; zwiększające dąstęp do kapitału obcego: dopłaty do oprocentowania, lesing, pożyczki, kredyty) oraz niefinansowe (zwiększające dostęp do kapitału rzeczowego: inkubatory przedsiębiorczości, parki naukowo- technologiczne; zwiększające dostęp do kapitału ludzkiego: szkolenia, doradztwo; zwiększające dostęp do informacji i technologii: sieci, klastry; zwiększające dostęp do rynków zbytu: wsparcie eksportu). Podmiotami wspierającymi przedsiębiorczość są:
a) władze państwowe- które regulują kwestie związane z: pozapłacowymi kosztami pracy, systemem podatkowym, administracją i biurokracją, stałością i przejrzystością prawa, dostępem do instrumentów finansowych, krajową polityką innowacyjną, partnerstwem oraz infrastrukturą;
b) władze samorządowe- zajmujące się: pomocą publiczną, doradztwem, regionalnymi funduszami pożyczkowymi i poręczeniowymi, promocją oraz klimatem przedsiębiorczym;
c) PARP- Państwowa agencja Rozwoju Przedsiębiorczości- zajmująca się: dotacjami, m.in. dla firm sektora MSP, w tym instytucji szkoleniowych oraz instytucji rynku pracy, usługami doradczymi i eksperckimi, ułatwianiem przedsiębiorcom dostępu do wiedzy, informacji gospodarczej, opracowań i analiz, organizowaniem przedsięwzięć informacyjnych i promocyjnych, dofinansowaniem sieci Punktów Konsultacyjnych zapewniających przedsiębiorcom dostęp do bezpłatnych informacji, współpraca z samorządami w zakresie opracowywania i oceny realizowanych programów rozwoju MSP; wspieranie istniejących oraz powstających centrów transferu technologii, parków naukowo- technologicznych oraz inkubatorów technologicznych
d) inkubatory przedsiębiorczości- których działanie nastawione jest na wspomaganie nowopowstałych i pomoc w rozwoju firm istniejących. Podstawowe cele istnienia inkubatorów to: tworzenie instrumentów, na bazie obiektu i zaplecza technologicznego, wspieranie i stosowanie systemu zachęt celem szybkiego wyinkubowania nowych podmiotów gospodarczych, wspieranie wszelkich przedsięwzięć społecznych pozwalających na łagodzenie i usuwanie negatywnych skutków bezrobocia oraz na rzecz wzrostu aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych.
32) Podaj trzy wybrane mechanizmy w pracy zespołowej
Praca w grupach umożliwia szybkie wytwarzanie produktów i usług, bardziej skuteczne uczenie, pozwala oszczędzić czas, wpływa na innowacyjność. Z pracą w grupach wiążą sie również problemy związane z wydajnością zespołu, koordynacją pracy, czy też motywacją. Do podstawowych mechanizmów pracy zespołowej możemy zaliczyć:
a) zjawisko "próżniactwa społecznego"- jest to zjawisko związane z motywacja grupy do pracy i obserwowane jest jedynie w kulturach indywidualistycznych. Działanie tego mechanizmu odnosi się głównie do takich dziedzin jak: kreatywność, cz też formułowanie sądów i przekonań. Zjawisko to polega na tym, iż ludzie pracując w grupie wkładają mniej wysiłku w działanie, aniżeliby pracowaliby indywidualnie. Pojawianie sie "próżniactwa społecznego" związane jest z: rozproszeniem odpowiedzialności, kierowaniem sie zasadą równości, strategią chowania się w tłumie oraz spełnianiem społecznego standardu. Kroki podejmowane w celu przeciwdziałania temu mechanizmowi to: grupa lub zadanie ważne dla jednostki oraz możliwość identyfikacji wkładu własnego poszczególnych członków grupy.
b) polaryzacja grupowa/ uskrajnianie opinii w grupie- ludzie pracując w grupie o podobnych sądach i poglądach, po przeprowadzeniu dyskusji w grupie bardziej utrwalają sie w swoim przekonaniu. Mechanizm ten skutkuje podejmowaniem bardziej skrajnych decyzji przez grupę oraz uskrajnieniem poglądów po przeprowadzeniu dyskusji. Powstawanie mechanizmu polaryzacji grupowej związane jest z efektem kuli śnieżnej (argumentacja perswazyjna) oraz koncepcją porównań społecznych (skrajne poglądy widziane jako słuszniejsze).
c) syndrom grupowego myślenia- mechanizm ten występuje w grupach o dużej spójności, polega na obniżeniu zdolności jednostki do krytycznego myślenia, wynikającego z dążenia do jednomyślności. Zjawisko to polega na: złudzeniu całkowitego bezpieczeństwa, odrzucaniu wszelkich danych sprzecznych z decyzją, wierze w przyrodzoną moralność grupy, stereotypowych poglądach na wroga jako głupiego lub złego, autocenzurze myśli, złudzeniu jednomyślności.
d) zjawisko autokategoryzacji- cechuje się tym, iż członków naszej grupy postrzegany lepiej niż członków innych grup (wytworzenie sie pojęcia "my" i "oni"); członków grupy własnej postrzegamy jako różnych, a członkowie obcej grupy zlewają sie w "jedną masę".
31) Podaj osobowościowe cechy przedsiębiorcy i menedżera
Osobowościowe cechy przedsiębiorcy:
a) potrzeba osiągnięcia czegoś znaczącego (szczególny wysiłek= szczególnym efektom; stwarzanie czegoś nowego od podstaw, pozostawienie trwałego efektu swojej pracy i zaangażowania);
b) zachowanie kontroli nad własnym losem (klucz do sukcesu i przyszłości zależy od własnych decyzji i działań; potrzeba zachowania niezależności);
c) skłonność do ryzyka (umiarkowana skłonność do ryzyka);
d) wiara we własne siły i możliwości realizacji określonego celu (wcześniejsza decyzja o uruchomieniu własnego biznesu, wczesne angażowanie się w inicjowanie przedsięwzięć biznesowych; pozytywne doświadczenia swoistymi wzmocnieniami; ambitniejsze cele i większe zaangażowanie w ich realizację);
e) większa stabilność emocjonalna;
f) inteligencja emocjonalna;
g) umiejętne adaptowanie sie do sytuacji społecznych.
Osobowościowe cechy menedżera:
a) cechy psychofizyczne (odporność na zmęczenie, zdolność do wykonywania różnorodnych zadań, podzielność uwagi, zdolność do koncentracji i szybkiego reagowania, odporność na stresy);
b) motywacja i potrzeba osiągnięcia prestiżu i wartości materialnych, potrzeba władzy, zamiłowanie do ryzyka, społeczna użyteczność;
c) umiejętność oddziaływania na innych ludzi (kierowanie ludźmi, empatia, umiejętność słuchania, konkretne i zwięzłe wyrażanie się, aktywne komunikowanie się);
d) szybkie uczenie się, opanowywanie nowych umiejętności;
e) zdolność do działania i reputacja czyli zaufanie i autorytet jakim darzona jest dana osoba.
1) Scharakteryzuj funkcje zarządzania
Zarządzanie jest pojęciem kompleksowym, które łączy w sobie zarówno funkcje i cele zarządzania oraz komórki, procesy i zasoby organizacji. Zarządzanie w przedsiębiorstwie przejawia sie spełnianiem czterech kluczowych funkcji, do których zaliczamy:
a) planowanie- stanowi fundament mądrej i efektywnej realizacji przedsięwzięć. Opiera sie na wytyczaniu celów organizacji oraz najlepszych sposobów ich realizacji. Jej rezultatem jest plan stanowiący podstawę skutecznej i efektywnej realizacji każdego przedsięwzięcia. Dobry plan powinien zawierać: dokładnie zdefiniowany cel, niezbędne zasoby, terminy, harmonogramy wykonania, punkty kontrolne oraz miary i metody, dzięki którym sprawdzane będą wyniki.
b) organizowanie- polega na zdefiniowaniu najlepszego zbioru zadań umożliwiającego firmie osiągnięcie postawionych sobie celów. Obejmuje ono: projektowanie organizacji i jej struktury, w sposób zgodny z przyjętą strategią rozwoju; podział zadań, kompetencji, odpowiedzialności i władzy zgodny ze strategią operacyjną; pozyskiwanie i rozmieszczanie zasobów ludzkich. To tworzenie organizacji reagującej we właściwym czasie zmianami dostosowawczymi i innowacyjnymi.
c) motywowanie/ przewodzenie- wiąże się ze sposobem oddziaływania na podwładnych. Jej celem jest takie wpływanie na pracowników, aby przyczyniali sie oni do realizacji celów organizacji. Funkcją motywacji jest doprowadzenie do sytuacji, w której pracownik utożsami się z organizacją, a jego cele pokryją się z celami firmy. Przewodzenie polega na objaśnianiu sensu podejmowanych działań, poprawie stosunków międzyludzkich oraz pozytywnym oddziaływaniu kierownictwa na podwładnych.
d) kontrolowanie- to sprawdzanie przebiegu realizacji celów i korygowanie odchyleń. Dzięki kontrolowaniu możemy określić na ile wydajna jest funkcja zarządzania. Skupia się ono przede wszystkim na śledzeniu postępów organizacji. Celem kontroli jest: minimalizacja kosztów, ograniczenie kumulacji popełnianych błędów, umożliwienie przystosowania się do zmian, ułatwienie zarządzania złożonością organizacyjną. Polega ona na: ustaleniu norm, pomiarze i porównywaniu wyników z normami, ocenie wyników oraz odpowiedniej reakcji.
44) Omów determinanty zachowań człowieka w organizacji
W organizacjach zachowania ludzi związane są z zarówno z ich potrzebami, jak i potrzebami samej organizacji. W organizacjach ludzie zawsze dążą do wytworzenia struktur i hierarchii. zachowanie ludzi w organizacjach wpływa na ich efektywność. Do podstawowych determinantów zachowań ludzi w organizacji zaliczamy:
a) osobowość- względnie stały zestaw cech psychicznych i behawioralnych, do których zaliczmy: ugodowość, sumienność, negatywną emocjonalność, ekstrawersję, otwartość;
b) postawy- zespół przekonań i odczuć w stosunku do innych idei i sytuacji. Możemy przyjmować postawy zadowolenia, bądź też niezadowolenia z pracy oraz zaangażowania w sprawy organizacji.
c) warunki sytuacyjne- zaliczamy do nich: satysfakcję z pracy, na którą składają się czynniki wewnętrzne (wiek, płeć, zdolności poznawcze, wykształcenie, doświadczenie zawodowe, cechy osobowościowe i postawy społeczne) oraz czynnik zewnętrzne (wynagrodzenie, życie pozazawodowe, pełnione role); percepcję ludzką, która jest zespołem procesów wykorzystywanych do odbierania i interpretowania informacji o otoczeniu. Cechy percepcji ludzkiej to: selektywność, tworzenie stereotypów. Typowe błędy percepcji to: efekt halo, wyrozumiałość, tendencja do uśredniania, efekt ostatniego wrażenia, efekt kontrastu; motywacja, której zadaniem jest wzbudzanie energii, ukierunkowanie działań na określony cel; kultura organizacyjna, na którą składają się normy społeczne i systemy wartości, właściwy klimat organizacyjny, sposób zarządzania, artefakty językowe, behawioralne i fizyczne; różnice międzykulturowe, które warunkowane są następującymi czynnikami: stosunek do środowiska, orientacja w czasie, natura ludzka, stosunek do działania, akcentowanie odpowiedzialności, pojmowanie przestrzeni.
3

Omów elementy marketingu mix w przedsiębiorstwie
Marketing mix jest zbiorem narzędzi marketingowych, które przedsiębiorstwo stosuje w celu realizacji zamierzonych celów marketingowych na docelowym rynku działania. Jest to marketing zewnętrzny obejmujący cztery podstawowe narzędzia marketingowe:
a) produkt- to, co można zaoferować w celu zaspokojenia potrzeb lub pragnień klienta. Jest nośnikiem korzyści dla klienta. Produktem może być: wyrób, usługa, osoba, miejsce, działanie, wydarzenie. Na strukturę produktu składa się: rdzeń produktu, produkt rzeczywisty, produkt poszerzony, produkt potencjalny. Na produkt składa się: marka, opakowanie, nazwa oraz jakość produktu. Należy dążyć do osiągnięcia wymaganego poziomu wszystkich cech, unikając ich maksymalizacji.
b) cena- wartość produktu ustalana przez dostawcę lub inaczej koszt nabycia produktu przez klienta. Cena zależ od: relacji podaży i popytu, kosztów, ceny produktów konkurencyjnych, oczekiwań nabywców i strategii firmy. Ceny ustalamy w oparciu: o kryterium kosztowe, na ocenie popytu, o analizę konkurencji. Strategie dostosowywania cen: dyskonta i rabaty; ustalanie cen wg wartości, promocyjne ustalanie cen.
c) dystrybucja- zbiór działań i decyzji związanych z udostępnianiem wytworzonych produktów w miejscu i czasie odpowiadającym oczekiwaniom klienta. Funkcje dystrybucji: koordynacyjne (zrównoważenie wielkości podaży z popytem) oraz organizacyjne (dostosowanie struktury podaży do popytu). Kanały dystrybucji różnią się długością oraz szerokością. Rodzaje dystrybucji: intensywna, selektywna, wyłączna, ekskluzywna.
d) promocja- zestaw środków i działań, za pomocą których firma komunikuje się z rynkiem. Podstawowe funkcje promocji to: informowanie o produktach i firmie, kształtowanie opinii, kierowanie popytem (zachęcanie do zakupu). Klasyczne instrumenty promocji: reklama, sprzedaż osobista, promocja sprzedaży, public relations, sponsoring, marketing bezpośredni.
Kompozycja marketingu mix polega na harmonijnym łączeniu wartościowych produktów, z atrakcyjnymi cenami, kanałami dystrybucji zapieniającymi dogodność warunków zakupu i ze skuteczną i efektywną promocją.
39) Wyjaśnij ideę społecznej odpowiedzialności biznesu
Społeczna odpowiedzialność biznesu- to działania dobrowolne, świadome i planowe, których celem jest nie tylko dążenie do coraz lepszych relacji z różnymi grupami interesariuszy, ale głównie działania na rzecz społeczności i środowiska naturalnego. Każda organizacja jest odpowiedzialna za zachowania swoich członków, ochronę środowiska naturalnego i kondycję społeczeństwa. Społeczna odpowiedzialność firm powinna istnieć w firmie od samego początku i być wpisana w jej strategię rozwoju. Składowymi społecznej odpowiedzialności biznesu są: ekonomia (ważne jest sposób wypracowywania zysku, a nie to jak go podzielić), ekologia (systemowe widzenie świata) oraz pracownicy i etyka (jakość życia społecznego). Programy społecznej odpowiedzialności biznesu określają zobowiązania firmy w stosunku do społeczeństwa i jej bezpośredniego otoczenia. Każda organizacja jest częścią społeczności i wykonuje swoje zadania w określonym środowisku społecznym i w mniejszym lub większym stopniu wywiera wpływ na to środowisko. Organizacja żyje z potrzeby społeczeństwa i zapewnia mu dostawę produktów i usług. Przedsiębiorstwo może istnieć tak długo, jak w społeczeństwie i gospodarce panuje przekonanie o tym , że wykonuje ono konieczną, pożyteczną i wydajną pracę. Problemy społeczne powinny być dla firm przedmiotem troski, a jej menedżerowie powinni być odpowiedzialni za kształtowanie się wpływu organizacji na społeczeństwo. Rodzaje postaw przyjmowanych przez organizację: reaktywna (cele organizacji sprzeczne z celami społeczeństwa), obronna (usuwanie zagrożeń), dostosowawcza, proaktywna (uprzedza o działaniach, które zamierza podjąć).
37) Scharakteryzuj strategie wejścia na rynki zagraniczne
Wyróżniamy trzy podstawowe grupy strategii wejścia na rynki zagraniczne: eksportowe, kontraktowe oraz z zaangażowaniem kapitałowym.
1) Strategie eksportowe- są najmniej ryzykowne i wymagają najmniej zaangażowania pod względem kapitałowym, są korzystne w sytuacji wejścia na rynek. W obrębie strategii eksportowej wyróżniamy:
a) eksport pośredni- dystrybutor oferuje składany kanał dystrybucji, często nie występuje alokacja zasobów, a przedsiębiorstwo jedynie kontroluje rynek w ograniczonym zakresie. Zalety: brak konieczności ponoszenia dużych nakładów, możliwość szybkiego rozwiązania umowy. Wady: ograniczony wpływ na cenę i promocję;
b) eksport bezpośredni- produkcja odbywa się wyłącznie w kraju macierzystym. działania marketingowe polegają na: tworzeniu przedstawicielstw handlowych na rynku docelowym, wysyłaniu własnych przedstawicieli za granicę, prowadzeniu dystrybucji fizycznej, kształtowaniu cen. Zalety: większa wiedza i doświadczenie, możliwość wzrostu sprzedaży. Wady: uciążliwość biurokracji w kraju i za granicą, większe ryzyko, większe nakłady.
c) eksport korporacyjny- stosują go firmy różnych branż poprzez łączenie swoich umiejętności i zasobów. Realizowanie eksportu zaspokajając systemowo potrzeby nabywców.
2) Strategie kontraktowe- oparte są na kontraktach z partnerem zagranicznym i obejmują zróżnicowane formy współpracy. Nie wymagają zaangażowania kapitałowego. Strategie te mogą dotyczyć jedynie mało wyspecjalizowanych i opatentowanych wyrobów. W obrębie strategii kontraktowych wyróżniamy:
a) produkcja kontraktowa- polega na zawieraniu kontraktów na produkcję z zachowaniem pełnej kontroli nad działaniami marketingowymi.
b) sprzedaż licencji- eksport praw do produkcji, brak zaangażowania kapitałowego, sprzedaż praw stosowania procesu technologicznego, czy też korzystania z patentu. Licencjobiorca płaci i nie musi zaczynać wszystkiego od początku.
c) Franchising- odpłatne przekazanie praw do wykorzystania programów marketingowych
d) kontrakty menedżerskie- eksport usług w zakresie zarządzania często razem z wysłaniem kadry menedżerskiej w celu rozwinięcia firmy.
3) Strategie z zaangażowaniem kapitałowym- w ich obrębie wyróżniamy:
a) tworzenie własnych fili za granicą- ma prowadzić do obniżki kosztów produkcji, ze względu na tańszą siłę roboczą
b) spółki joint venture z zagranicznymi partnerami- połączenie wiedzy technologicznej i marketingowej; korzystne dla małych i średnich przedsiębiorstw, wykorzystuje często lokalne kontrakty.
c) tworzenie własnej organizacji sprzedaży za granicą: wykup/ przejęcia (mogą mieć charakter: poziomy- pokrewne linie produkcyjne i rynki; pionowy- przejęta firma staje się dostawcą lub odbiorcą; koncentryczny- przejęta firma ma pokrewną technologię, ale odmienne rynki zbytu, lub na odwrót; konglomeratowy- przejęcia dotyczą zupełnie odmiennych branż); budowa nowego obiektu (największe zaangażowanie zasobów i kapitału).
43) Omów formy finansowania działalności przedsiębiorstw
Źródłem finansowania działalności przedsiębiorstwa są jego kapitały. Kapitał ten może pochodzić od właścicieli przedsiębiorstwa i wówczas stanowi on kapitał własny lub od wierzycieli- kapitał obcy. Kapitał własny powinien stanowić zasadniczą substancję kapitałów firmy. Do kapitału własnego zaliczamy: kapitały statutowe i kapitały zapasowe/ rezerwowe. Kapitały własne znajdują sie w bezterminowej dyspozycji firmy. Własnymi źródłami finansowania działalności przedsiębiorstwa pochodzącymi z zewnątrz są: venture capitali kapitał akcyjny. Kapitały własne mogą ulegać zwiększeniu lub zmniejszeniu. Kapitał obcy charakteryzuje się tym, iż trzeba go po umówionym czasie zwrócić wraz z należytymi odsetkami. Kapitały obce maja charakter wierzytelnościowy. W zależności od charakteru zobowiązań posługujemy sie różnymi formami kapitałów obcych, i tak w celu uregulowania zob. długoterminowych korzystamy z: kredytów bankowych, pożyczek pieniężnych, leasing, franchising, z kolei zob. krótkoterminowe regulowane są za pomocą: kredytu kupieckiego/ handlowego, kredytu bankowego, kredytu wekslowego, pomostowego, czy tez faktoringu. Zaletami finansowania działalności kapitałem obcym są: nieograniczona swoboda dysponowania kapitałem, wykorzystywanie tarczy podatkowej, może przyczyniać sie do wygenerowania zysku. Wady związane z korzystaniem z kapitału obcego to: konieczność terminowej spłaty wraz z odsetkami, gwarancje i zabezpieczenia wierzycieli, możliwość postawienia przedsiębiorstwa w stan upadłości.
29) Podaj tryby udzielania zamówień publicznych
Zamówienia publiczne są to umowy odpłatne zawierane pomiędzy zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane. Najczęściej stosowane tryby udzielania zamówień publicznych to:
a) przetarg nieograniczony- to tryb udzielania zamówień, w którym w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy. Dla ważności postępowania w przypadku tego trybu do zamawiającego musi wpłynąć minimum jedna oferta. Wszczęcie tego postępowania to zamieszczenie ogłoszenia w miejscu publicznie dostępnych w swojej siedzibie oraz na stronie internetowej. W przetargu tym wnosi sie wadium.
b) przetarg nieograniczony- to tryb udzielania zamówienia, w którym, w odpowiedzi na publiczne ogłoszenie o zamówieniu, wykonawcy składają wnioski o dopuszczenie do udziału w przetargu, a oferty mogą składać wykonawcy zaproszeni do składania ofert. Tryb ten jest dwuetapowy. Zamawiający w tym postępowaniu zaprasza wykonawców do składania ofert, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu, w liczbie określonej w ogłoszeniu zapewniającej konkurencję, nie mniejszej niż 5 i nie większej niż 20.
c) zamówienie z wolnej ręki- to tryb udzielania zamówienia, w którym zamawiający udziela zamówienia po negocjacjach tylko z jednym wykonawcą. Momentem wszczęcia tego postępowania jest zaproszenie do negocjacji jednego wykonawcy. zaproszenie do negocjacji musi zawierać niezbędne informacje, które pozwolą wykonawcy przygotować się do rozmów. Tryb ten może być stosowany jednie w przypadkach określonych w ustawie.
d) zapytanie o cenę- to tryb udzielania zamówienia, w którym zamawiający kieruje pytanie o cenę do wybranych przez siebie wykonawców i zaprasza ich do składania ofert. Zamawiający może udzielić zamówienia w tym trybie, jeżeli przedmiotem zamówienia są dostawy lub usługi powszechnie dostępne o ustalonym standardzie jakościowym, a wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach ustawy. Zamawiający udziela zamówienia wykonawcy, który zaproponowała najniższą cenę.
Dodatkowo zamawiający może udzielić zamówienia w trybie: negocjacji z ogłoszeniem, dialogu konkurencyjnego, licytacji elektronicznej oraz negocjacji bez ogłoszenia, ale tylko w przypadkach określonych w ustawie.

2

Scharakteryzuj czynność prawną i jej rodzaje
Czynność prawna- polega na świadomym i swobodnym zachowaniu się osoby, ale w ramach obowiązującego porządku prawnego, którego celem jest dążenie do osiągnięcia określonych skutków cywilnoprawnych, np. przeniesienia własności jakiegoś przedmiotu, czyli kupno i sprzedaż. Żeby dana czynność prawna stała się czynnością skuteczną i doszła do skutku, musi składać się z tych elementów, które przewiduje dla niej przepis prawa. Jest to stan faktyczny, w którego skład musi wchodzić co najmniej jedno oświadczenie woli. Istotny jest fakt, że oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Z punktu widzenia gospodarczego i praktycznego najważniejszym i często dokonywanym rodzajem czynności prawnej jest umowa (jej przesłanką są zgodne oświadczenia woli dwóch lub więcej osób, które stają się stronami umowy). Aby dokonywać czynności prawnych, trzeba mieć zdolność do czynności prawnych. Rodzaje czynności prawnych:
a) jednostronne – do ich dokonania wystarcza tylko oświadczenie jednej strony, tak jak w sytuacji przyjęcia spadku, dwustronne – do ich dokonania niezbędne są zgodne oświadczenia woli, np. stron umowy, oraz uchwały będące czynnościami organów działających kolegialnie;
b) między żyjącymi (inter vivos) oraz na wypadek śmierci (mortis causa). Skuteczność tych ostatnich jest zależna od śmierci osoby, która czynności dokonała, przykładowo spisała testament;
c) konsensualne – gdy wystarczy, że strona złoży oświadczenie woli, oraz realne – gdy należy jeszcze dodać jakieś inne elementy realne, np. wydanie rzeczy;
d) rozporządzające – ich celem i bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie, zniesienie lub obciążenie prawa majątkowego, oraz zobowiązujące – tzn. że dana osoba zobowiązuje się względem innej do świadczenia;
e) przysparzające – ich zamierzonym skutkiem jest przysporzenie korzyści majątkowej innej osobie, co oznacza zwiększenie jej aktywów lub zmniejszenie pasywów, np. zwolnienie z długu. Wśród tych czynności wyróżnia się kauzalne (przyczynowe) – kiedy dla danej osoby istnieje jakiś subiektywny cel gospodarczy, dla skuteczności tej czynności niezbędne jest istnienie przyczyny prawnej tej czynności, oraz abstrakcyjne (oderwane), przy których istnienie przyczyny prawnej nie jest konieczne;
f) odpłatne, w których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje lub dopiero ma otrzymać w zamian za nie korzyść majątkową, stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia, oraz czynności nieodpłatne, przy których takiego ekwiwalentu brak.
27) Scharakteryzuj prawo cywilne z znaczeniu przedmiotowym i podmiotowym
Prawo cywilne to gałąź prawa obejmująca przepisy (zespół norm prawnych), które regulują majątkowe i niemajątkowe stosunki prawne między osobami fizycznymi i prawnymi.
a) w znaczeniu PRZEDMIOTOWYM- to dział prawa, który reguluje stosunki majątkowe i niemajątkowe pomiędzy osobami fizycznymi, prawnymi i jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej ( acz posiadającymi zdolność prawną ) oparte na zasadzie równorzędności i autonomii stron.
b) w znaczeniu PODMIOTOWYM- pewne uprawnienia lub zespół uprawnień, wynikających z określonego stosunku cywilnoprawnego, a przysługujących podmiotowi prawa na podstawie prawa cywilnego w znaczeniu przedmiotowym. Prawo podmiotowe może polegać na możności swobodnego oddziaływania na określone dobro prawne, np. na rzecz, możności żądania określonego zachowania od innej osoby albo na możności samodzielnego wpływania na kształt sytuacji prawnej własnej i innych osób bez ich udziału. Prawo podmiotowe: przyznane jest przez normy prawne, jest przez te normy chronione, ma na celu ochronę interesów podmiotów prawa, dotyczy stosunku cywilnoprawnego
Prawo cywilne w znaczeniu przedmiotowym reguluje cywilne prawa podmiotowe w znaczeniu podmiotowym.
13) Omów model SMART wykorzystywany w identyfikacji celów procesów
Wyznaczanie celów tylko wtedy będzie skuteczną metodą, jeśli spełni kilka podstawowych warunków. Warunki te nazwano od pierwszych liter zasadą SMART. Cele muszą być:
a) Skonkretyzowane - należy je określać możliwie konkretnie,
b) Mierzalne - każdy cel musi mieć swój wskaźnik, na podstawie którego będzie oceniana jego realizacja,
c) Akceptowalne - pracownicy, którzy będą realizować cel, muszą go akceptować, inaczej nie zechcą go realizować,
d) Realne - posiadane zasoby muszą być wystarczające dla realizacji celu,
e) Terminowe - cele powinny posiadać termin wykonania.
Nieprawidłowe budowanie celów powoduje, że organizacja nie osiąga swoich celów lub wręcz idzie w innym od zamierzonego kierunku. Cel jest konkretny, jeżeli pracownik wie czego dotyczy oraz jakie efekty są oczekiwane. Mierzalność można osiągnąć na kilka sposobów, poprzez określenie: ścisłego poziomu wskaźnika (np. "trzech nowych klientów miesięcznie"), konkretnego miejsca w rankingu wraz z podaniem kryteriów (np. "pierwszy hotel w Krynicy względem liczby przyjmowanych gości"), zakresu dopuszczalnych wartości (np. "pierwsza dziesiątka hoteli w Polsce względem obrotów"). Akceptację celów kierownictwo musi uzyskać prezentując je pracownikom i przekonując ich do realizacji przewidzianych zadań. Cele mogą być także uzgadniane z pracownikami (metoda taka nosi nazwę zarządzania przez cele). Realność przewidzianych zadań zarząd musi sprawdzić na podstawie własnych doświadczeń, znajomości rynku i przedsiębiorstwa. Każdy cel musi zostać ściśle określony w czasie. Termin jego realizacji jest jednocześnie momentem kontroli wykonania.
33) Omów podstawowe formy organizacyjno- prawne prowadzenia działalności gospodarczej
Decydując się na podjęcie działalności gospodarczej i mając wybrany przedmiot prowadzonej działalności, musimy dokonać wyboru formy organizacyjno-prawnej. Do podstawowych form organizacyjno- prawnych zaliczamy: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym przepisy ustaw przyznają zdolność prawną.
a) Osoby fizyczne- w obowiązującym prawie to każdy człowiek. Osobą fizycznym przysługuje tzw. zdolność prawna – może ono mieć prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa cywilnego (np. być dłużnikiem czy spadkobiercą). W Polsce zdolność prawna osób fizycznych rozpoczyna się z chwilą narodzin urzędowo stwierdzonych w akcie urodzenia i trwa do momentu śmierci oznaczonej w akcie zgonu. Osoby fizyczne mają także zdolność do czynności prawnych, uzależnioną jednak od dalszych warunków. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się po osiągnięciu pełnoletniości, ograniczoną zdolność do czynności prawnych od chwili ukończenia lat 13. Osoba fizyczna po ukończeniu 13 roku życia może zostać całkowicie pozbawiona zdolności do czynności prawnych, czyli zostać ubezwłasnowolniona całkowicie. Pełnoletni może zostać częściowo pozbawiony zdolności do czynności prawnych, czyli zostać ubezwłasnowolniony częściowo.
b) Osoby prawne- trwałe zespolenie ludzi i środków materialnych w celu realizacji określonych zadań, wyodrębnione w postaci jednostki organizacyjnej wyposażonej przez prawo w osobowość prawną. Taka jednostka organizacyjna ma wtedy pełnię podmiotowości prawnej, w szczególności nabywa zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych. Rozróżnia się następujące rodzaje osób prawnych: Skarb Państwa i państwowe osoby prawne, jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki a także korporacje i fundacyjne osoby prawne. W Polsce kwestie wspólne dla wszystkich osób prawnych są regulowane przez kodeks cywilny. Inne kategorie osób prawnych są ustanawiane przez ustawy szczególne. Do najważniejszych z nich należą: spółki kapitałowe ( spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), spółdzielnia, przedsiębiorstwo państwowego, gmina, powiat, województwo wyższa uczelnia, fundacja (ustawa o fundacjach), instytut badawczy, partia polityczna, stowarzyszenie
c) Jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – określana potocznie jako ułomna osoba prawna- podmiot stosunku cywilnoprawnego, nieposiadający osobowości prawnej, lecz posiadający na mocy ustawy zdolność prawną.
Ułomnymi osobami prawnymi w prawie polskim są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, wspólnota mieszkaniowa, stowarzyszenie zwykłe, spółka akcyjna w organizacji, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Ułomna osoba prawna może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania mocą swojego działania, może także pozywać i być pozywaną. Członkowie takiej jednostki organizacyjnej co do zasady ponoszą za jej zobowiązania odpowiedzialność subsydiarną, tj. powstającą z chwilą jej niewypłacalności.
11) Omów różnice pomiędzy organizacją funkcjonalną i procesową
ORGANIZACJA FUNKCJONALNA ORGANIZACJA PROCESOWA
Nastawiona na realizację określonych funkcji, np. marketing, finanse Działania koncentrują sie na zarządzaniu procesami w celu maksymalizacji satysfakcji klienta
Nacisk na dostawę produktów i usług Nacisk na jakość wykonywanej pracy
Funkcje niedostatecznie koordynowane Koordynacja między funkcjami
Zarządza się wycinkami procesów Spojrzenie systemowe- na cały proces i konfigurujące procesy w organizacji
Brak konkurencji pomiędzy działami Dominacja orientacji zarówno na klienta wewnętrznego, jak i zewnętrznego
Zachowania warunkowane opisami stanowisk pracy Wewnętrzna konkurencja w firmie
Ścisła sformalizowana kontrola Dominuje praca zespołowa
Powolna adaptacja do otoczenia Role i odpowiedzialność wynikają ze specyfikacji procesów
Nastawienie na klientów zewnętrznych Zasoby przypisane poszczególnym procesom
Zasoby rozdzielane pomiędzy konkurujące ze sobą funkcje i specjalności zawodowe Nastawienie na ciągłe doskonalenie- wprowadzanie zmian
Wynagrodzenia na podstawie tradycyjnych miar, najczęściej czasu pracy Kryterium oceny i wynagrodzeń są miry rezultatów działania
Rozbudowana struktura hierarchiczna z dominacją komunikacji pionowej Skoncentrowanie wokół procesów z dominującą komunikacją poziomą
12) Scharakteryzuj trzy koncepcje zarządzania, w których wykorzystuje się podejście procesowe
TQM- Total Quality Management- Kompleksowe Zarządzanie Jakością- sposób zarządzania organizacją, skoncentrowany na jakości, oparty na udziale wszystkich członków organizacji i nakierowany na osiągnięcie długotrwałego sukcesu, dzięki zadowoleniu klienta oraz korzyściom dla wszystkich członków organizacji i dla społeczeństwa. Koncepcja ta dąży do zwiększenia konkurencyjności firmy poprzez: poprawę jakości produktów, systematyczną poprawę jakości obsługi klientów, wyeksponowanie roli pracowników oraz wdrażanie procesów samokontroli.
Benchmarking- metoda poszukiwania wzorcowych sposobów postępowania, umożliwiająca osiąganie najlepszych wyników przez uczenie się od innych. Wyróżniamy benchmarking: wewnętrzny, konkurencyjny, ogólny, strategiczny, wyników działania oraz procesów. Etapy (sposób postępowania): ustalenie obiektu benchmarkingu (co będzie przedmiotem analiz), ustalenie benchmarku (wybór najlepszego przedsiębiorstwa), przeprowadzenie porównania (analiza i ocena własnego deficytu na tle najlepszego przedsiębiorstwa), ustalenie listy ulepszeń (ustalenie niedoborów i stworzenie planu likwidacji niedoborów), wdrożenie ulepszeń w życie (stworzenie projektu wprowadzania zmian oraz określenie harmonogramu zmian), monitorowanie procesu wprowadzania zmian. Do czynników decydujących o powodzeniu danej koncepcji zaliczamy: posiadanie wiedzy o benchmarkingu, dobrze dobrany zespół projektowy, właściwie wybrany przedmiot i podmiot analiz, zaangażowanie w proces kadry menedżerskiej, odpowiedni system motywacyjny, udokumentowane procesy, nastawienie na dzielenie się wiedza.
Outsourcung- wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa macierzystego realizowanych przez nie funkcji i przekazanie ich do realizacji innym podmiotom gospodarczym, w odpowiednim czasie, na określonym poziomie za ustaloną cenę. Organizacja w koncepcji tej zachowuje odpowiedzialność względem klienta za oferowane przez siebie usługi, ale ich świadczenie zostaje powierzone organizacji zewnętrznej. Korzyści zastosowania tej metody to: ograniczenie inwestycji kapitałowych, możliwość skoncentrowania się na podstawowej działalności, poprawa jakości usług i obniżenie ich kosztów, uzyskanie dostępu do specjalistycznej wiedzy, wzrost elastyczności firmy, pozbycie sie kosztów utrzymania infrastruktury. Do wad wynikających z zastosowania outsourcingu możemy zaliczyć: uzależnienie się od innych przedsiębiorstw, utrata personelu i posiadanych zasobów wiedzy oraz możliwy wzrost kosztów.
14) Omów elementy grafu sieciowego
Grafy sieciowe umożliwiają przedstawienie graficznego obrazu przebiegu dowolnego przedsięwzięcia. Stosuje sie je do planowania wszystkich tych przedsięwzięć, w których można wyróżnić poszczególne czynności, powiązania pomiędzy nimi, ich czasy trwania oraz określić wielkość zużycia zasobów materialnych związanych z realizacją każdej z nich. Podstawowymi elementami grafu sieciowego są:
a) zdarzenia- każda czynność rozpoczyna sie i kończy zdarzeniem, nie trwającym w czasie. W grafach sieciowych rozróżnia się "zdarzenie początkowe", od którego rozpoczyna sie sieć grafu, nie poprzedzone żadnymi zdarzeniami, "zdarzenie końcowe", które kończą sieć grafu, po którym nie występuje żadne zdarzenie. Wszystkie inne zdarzenia leżące pomiędzy zdarzeniem początkowym i końcowym, muszą mieć jedno lub więcej zdarzeń poprzedzających i jedno lub więcej zdarzeń następujących.
b) czynność- graficznym przedstawieniem czynności jest łuk skierowany od zdarzenia rozpoczynającego czynność do zdarzenia kończącego daną czynność. Nad łukiem podaje się czas trwania czynności, a pod łukiem można podać dodatkowe informacje. Długość łuku, jak i wielkość zdarzenia, nie są narzucone, ani od niczego zależne, ale powinny być tak przedstawione, aby wykres sieciowy był jasne i czytelny dla wszystkich odbiorców. Zależnie od wzajemnego stosunku poszczególnych czynności możemy wyróżnić: czynności szeregowe (następujące w określonej kolejności po sobie), czynności zbieżne lub rozbieżne (zdążające do tego samego wierzchoł, lub wybiegające z jednego wierzchołka). Wymienione czynności mogą znajdować sie w stosunku wzajemnym do siebie: niezależnym (tworzyć ciągi czynności szczegółowych przebiegających obok siebie), zależnym (gdy czynności maja jeden wspólny wierzchołek początkowy lub końcowy), uzależnionym (czynności pozorne- występujące w postaci linii przerywanej ze strzałka wskazująca na kierunek przymusu i oznaczone skalarem czasu równym zero).
c) następstwo czasowe- określa jaka czynność musi zostać wykonana przed, a jaka po określonej czynności (określa kolejność wykonywania poszczególnych czynności).
15) Podaj na czym polega metoda PERT i czym się różni od CPA (analizy drogi krytycznej)
PERT- Teoria oceny i kontroli planu- jest metodą planowania sieciowego opartą na rachunku prawdopodobieństwa wykorzystywaną w sytuacji, w której nie można dokładnie określić czasów trwania poszczególnych czynności. W metodzie tej dla każdej czynności określa się trzy wartości czasu dla ustalenia czasu oczekiwanego trwania czynności, tj.:
a) czas najbardziej prawdopodobny (m)- oparty na szacunku i zakładający, że czynność przebiegać będzie w tzw. normalnych warunkach; czas najbardziej oczekiwany, który będzie się powtarzał przy wielokrotnym wykonywaniu danej czynności określany przez bezstronnego, niezainteresowanego znawcę zagadnienia.
b) czas optymistyczny(a)- jest to minimalny czas wykonywania czynności, zakłada on że dana czynność przebiegać będzie bez jakichkolwiek przeszkód (w warunkach idealnych); czas ten najczęściej określany jest przez zwierzchnika, który zainteresowany jest jak najszybszą realizacja zadania.
c) czas pesymistyczny (b)- najdłuższy czas trwania czynności, zakłada on wystąpienie przeszkód wszędzie tam, gdzie to tylko możliwe. Czas ten na ogół podawany jest przez samego wykonawcę.
Wszystkie wymienione czynności określane są szacunkowo i obciążone są pewnym błędem. Metoda ta traktuje czas trwania czynności jako zmienną losową o rozkładzie beta. W metodzie tej dąży się do średniego czasu trwania czynności, będącego wynikiem informacji zawartych w ocenach poszczególnych rodzajów czasu (Te= (a+4m+b)/6). Drugą istotną wielkością charakteryzującą rozkład prawdopodobieństwa jest wariancja, która określa miarę rozrzutu zmiennych losowych wokół wartości średniej (większa wariancja= wyższy stopień niepewności realizacji czynności w średnim czasie oczekiwania). W metodzie tej możemy również obliczyć jakie jest prawdopodobieństwo dotrzymania terminu dyrektywnego.
Metoda ta różni sie od metody CPA tym, że: stosujemy ją dla przedsięwzięć, w których niemożliwe jest określenie czasu trwania poszczególnych czynności; określa się w niej szacunkowo trzy czasy, na podstawie których oblicza sie średni czas trwania czynności, zaś w metodzie CPA określamy zapasy czasowe ()zapas swobodny, krytyczny, niezależny warunkowy, luz czasowy); opiera sie na kryterium minimalizacji czasu; metoda PERT rozszerza możliwość oceny czasu trwania czynności.
16) Przedstaw miary wykorzystywane w analizie rentowności przedsiębiorstwa
Rentowność jest to zdolność firmy do generowania zysków. Odzwierciedla ona efektywność działania danego przedsiębiorstwa. W analizie rentowności przedsiębiorstwa wykorzystujemy następujące miary:
a) ROE- Rentowność kapitału własnego- jest to stosunek zysku netto do kapitału własnego. Wskaźnik ten pokazuje nam zyskowność kapitału własnego, czyli pokazuje ile zysku netto generuje każde 100 zł kapitału własnego. Im wartość tego wskaźnika jest wyższa, tym korzystniejsza jest sytuacja firmy. Wyższa efektywność kapitału własnego wiąże się z możliwością uzyskania wyższej nadwyżki finansowej, a co za tym idzie wyższych dywidend.
b) ROA- Rentowność aktywów ogółem- jest to stosunek zysku netto do aktywów ogółem. Wskaźnik ten wskazuje na zdolność aktywów do generowania zysków oraz bada zyskowność inwestycji. Pokazuje nam ile zysku netto zostało wygenerowanego przez każde 100 zł majątku/ aktywów. Informuje o efektywności gospodarowania majątkiem firmy. Im wyższy jest wskaźnik ROA, tym lepsza jest kondycja finansowa spółki. Wskaźnik istotny m.in. dla instytucji finansowych rozważających udzielenie kredytu i badających możliwości jego spłaty.
c) ROS1- Rentowność działalności operacyjnej- jest to stosunek zysku operacyjnego do przychodów operacyjnych. Im ta rentowność jest wyższa, tym lepiej. Wskaźnik w czasie powinien rosnąć.
d) ROS2- Rentowność sprzedaży brutto- to stosunek zysku brutto do przychodów całkowitych. rentowność ta jest niższa od rentowności operacyjnej.
e) ROS3- Rentowność sprzedaży netto- jest to stosunek zysku netto do przychodu całkowitego. Nazywana jest też zwrotem ze sprzedaży. Informuje o udziale zysku netto w wartości sprzedaży. Większa wartość wskaźnika oznacza korzystniejszą sytuację w firmie.
W analizie rentowności przedsiębiorstwa niezbędna jest analiza przyczynowa, a wielkości osiągnięte powinny być porównywane z poprzednimi okresami, z planem, z innymi przedsiębiorstwami.
17) Omów wskaźniki służące ocenie sprawności finansowej przedsiębiorstwa
Sprawność- jest to efektywność firmy w wykorzystywaniu swoich zasobów. Do podstawowych wskaźników badania sprawności przedsiębiorstwa zaliczamy wskaźniki związane z:
a) zarządzaniem zapasami- rotacja zapasów- jest to stosunek przychodów ze sprzedaży do zapasów, określaj

daria

4. Scharakteryzuj benchmarking, jego rodzaje i metody

Benchmarking (twórcze naśladownictwo) to proces systematycznego porównywania własnej firmy z innymi, albo porównywania ze sobą różnych działów przedsiębiorstwa, aby ustalić jaki jest jego stan obecny i czy potrzebna jest jakaś zmiana. Benchmarking:
o Opisuje mierniki, za pomocą których ocenia się wyniki organizacji.
o Mierzy, analizuje i kształtuje wydajność całych przedsiębiorstw oddziałów, projektów, procesów i odnosi te wyniki do najlepszych.
o Daje informację o niedoborach i słabościach.
o Pomaga znaleźć sposób poprawy wyników, bo poprzez pokonanie słabości lepiej zaspokajane będą potrzeby klientów i gwarantuje wyższą jakość obsługi.
Największa wada - porównywanie się do stanu przeszłościowego (historycznego).
Rodzaje benchmarkingu:
o Wewnętrzny- wewnątrz organizacji, porównywanie oddziałów, wydziałów, sekcji. Zalety: łatwy dostęp do informacji. Wady: różne otoczenie, zawężone odniesienie
o Zewnętrzny- poza organizacją, dzielimy na:
 Konkurencyjny - porównywanie do przedsiębiorstw współrywalizujących. Zalety: bezpośrednia możliwość porównania produktów, procesów; możliwość określenia swojej pozycji wśród konkurencji. Wady: trudność w pozyskaniu danych; kopiowanie praktyk branżowych
 Funkcjonalny - porównywanie do przedsiębiorstwa spoza branży. Zalety: duża szansa znalezienia innowacyjnych rozwiązań. Wady: trudne wdrożenie; problem porównywalności; czasochłonne analizy, wysokie koszty.
Etapy benchmarkingu:
 Planowanie: identyfikacja przedmiotu badań, identyfikacja przedsiębiorstw do porównań, wybór metody zbierania danych
 Analiza: przeprowadzenie badania, ustalenie odchyleń w zakresie efektywności, określenie poziomów przyszłych wyników
 Integracja: komunikowanie wyników benchmarkingu, ustalenie celów funkcjonalnych
 Wdrożenie: opracowanie planu wdrożenia, uruchomienie działań wdrożeniowych, kontrola wdrożenia, określenie nowych benchmarków
Metody benchmarkingu:
o Metody częściowe: (jednowymiarowe) mierzące wydajność (wskaźniki wydajności), jak np. liczbę MWh sprzedanej energii na jednego pracownika lub liczbę minut trwania przerwy w dostawie energii na jednego odbiorcę. To najprostsza metoda dokonywania porównań między różnymi firmami. Mogą one dostarczać istotnych informacji dotyczących względnej wydajności, stanowiących podstawę do podejmowania przez spółkę decyzji np. odnośnie zmiany liczby zatrudnionych pracowników. Takie wskaźniki pojawiają się w sprawozdaniach rocznych przedsiębiorstw i są zwykle używane przez analityków rynku, ze względu na łatwość obliczenia i interpretacji. Głównym niedociągnięciem metod częściowych jest niemożność ich zastosowania w przypadku określania zależności między różnymi czynnikami wejściowymi i wyjściowymi.

o Metody całościowe:
 Metody indeksowe wykorzystują techniki oparte o indeksowanie do agregowania zmiennych wejściowych i wyjściowych przedsiębiorstwa. Całkowity wskaźnik produktywności (TFP - Total Factor Productivity) jest indeksem stosunku ilościowego wszystkich wielkości wyjściowych (obciążonych dochodem) i wszystkich wielkości wejściowych (obciążonych kosztami). Liczenie TFP wymaga jednoznacznego rozdzielenia przez dostawcę usług sieciowych środków wejściowych od wyjściowych.
 Metody graniczne są oparte o koncepcję, na podstawie której wszystkie firmy powinny być zdolne do działania na założonym poziomie efektywnościowym, który jest określany przez wirtualne, efektywne spółki działające w danym sektorze. Firmy efektywne stanowią odniesienie dla pozostałych, wskazując na docelowy zakres (granicę) poprawy efektywności w pozostałych przedsiębiorstwach. Firmy, które tworzą wzorcowy poziom efektywnościowy to te, które przy najmniejszych nakładach wejściowych osiągają najlepsze wyniki wyjściowe. Odległość wyników od założonej granicy maksymalnej efektywności wyznacza miarę (nie)efektywności. Metody graniczne mogą być podzielone na nieparametryczne i parametryczne.
Ograniczenia i bariery stosowania Benchmarkingu:
o pozyskiwanie informacji – istotne informacje są bardzo cenne, niechętnie udostępniane, zawierają dane uznawane za kluczowe dla osiągnięcia przewagi konkurencyjnej,
o określenie najlepszego przedsiębiorstwa – brak jednego, idealnego wskaźnika,
o problem odtworzenia warunków i sytuacji, w których wiodąca firma osiągnęła najlepsze wyniki,
o czynnik ludzki,
o najlepsze wyniki w stosowaniu przez duże przedsiębiorstwa

9. Omów bariery kulturowe i organizacyjne dzielenia się wiedzą.
Bariery kulturowe:
- niechęć do dzielenia się wiedzą - W kulturze promującej współzawodnictwo, która dostrzegalna jest obecnie na rynku pracy, relacje pomiędzy członkami organizacji są zachwiane. Dominują postawy wrogości, często pojawiają się konflikty, a wzajemne stosunki zazwyczaj mają charakter formalny. Wrogość przejawia się w unikaniu dzielenia się wiedzą z osobami, dla których dana wiedza mogłaby być przydatna, w oczekiwaniu na popełnienie przez nie błędu
- mentalność ludzka – w naszej naturze leży tworzenie własnej przewagi konkurencyjnej w oparciu o posiadaną wiedzę
- złe nawyki i przyzwyczajenia, zamykanie się na współpracę
- brak gotowości do delegowania uprawnień
- niepewność co do sytuacji po podzieleniu się wiedzą (np. przeniesienie pracownika na gorzej opłacane stanowisko, bo stracił on swoją przewagę konkurencyjną)
- niechęć do korzystania z wiedzy i doświadczeń innych pracowników (gorsze, bo nie moje)
- obawa przed krytyką, nieśmiałość
- niepewność co do sposobu wykorzystania wiedzy pracownika przez zarząd
- brak znajomości języków obcych lub nieumiejętność obsługi niektórych narzędzi informatycznych
Bariery organizacyjne:
- organizacja nie zachęca do dzielenia się wiedzą
- brak mierzalnych korzyści z dzielenia się wiedzą
- karanie za błędy powodujące strach przed ich popełnieniem (pracownik nie uczy się na błędach)
- brak środowiska zaufania wewnątrz organizacji (ochrona wiedzy)
- brak wsparcia ze strony kadry

30. Podaj źródła budowania pozycji negocjacyjnej w biznesie.
Negocjacje - To proces interakcji, w którym przynajmniej 2 strony widzące konieczność wspólnego zaangażowania dla osiągnięcia celu, ale początkowo różniące się oczekiwaniami, próbują za pomocą argumentów i perswazji przezwyciężyć dzielące ich różnice i znaleźć wzajemnie satysfakcjonujące ich rozwiązanie.
1. świadomość swoich silnych stron, umiejętność negocjowania, posiadanie wiedzy (przewaga racjonalna)
2. mowa ciała pewnej siebie osoby (proste plecy, zachowanie dystansu, gestykulacja, kontakt wzrokowy, głos)
3. eksponowanie podobieństw (klient zadaniowy – znajomość branży – w pana branży liczy się to i to, relacyjny – podobieństwa osobiste – ja też to cenię, myślę podobnie)
4. aktywność w prowadzeniu rozmowy – pozwoli pan, że najpierw ustalimy to, a wtedy wrócimy do tego; pokazanie, że wiemy, czego chcemy, zadawanie pytań, wychodzenie z propozycjami, więcej niż jedno rozwiązanie.

katyusha

wow, dzięki Wesoly

kokosz

6. Omów podstawowe cele i zadania logistyki.

Główne cele logistyki:
- warunkowanie efektywnego przepływu dóbr,
- modelowanie zasobów ludzkich w celu osiągnięcia optymalizacji efektywności całego systemu logistycznego (np. analiza kosztów zwiększenia zatrudnienia w magazynie w celu zlikwidowania opóźnień dostaw, zwiększenia porządku w magazynie).
- cele zarządzania logistycznego – wyróżnia się 7 takich celów:
- dostarczanie odpowiednich produktów i usług;
- w odpowiednie miejsce;
- w odpowiedniej ilości;
- odpowiedniemu klientowi;
- w odpowiednim momencie(czasie);
- zachowując odpowiednią jakość;
- przy odpowiednim koszcie;
Zadania logistyki:
- koordynacja i usprawnienie przepływów surowców, materiałów i wyrobów gotowych do konsumentów
- minimalizacja kosztów tego przepływu, tj. zwiększenie jego efektywności
- podporządkowanie działalności logistycznej wymogom obsługi klienta

JustysM

Czy ma ktoś może szerszą odpowiedź na pytanie nr 7 - "przedstaw integrację łańcuchów logistycznych"?
Coś ponad to, że polega na współpracy, koordynacji i przepływie informacji? Przejrzałam dziś kilka książek w bibliotece i nie znalazłam niczego wartego uwagi...